Badanie: Prehistoryczny łosoś olbrzymi miał zęby przypominające kły do ​​obrony

Dzieła sztuki i materiały reklamowe przedstawiające gigantycznego łososia, który żył pięć milionów lat temu, były gotowe do promowania nowej wystawy, gdy odkrycie dwóch skamieniałych czaszek natychmiast zmieniło wiedzę badaczy o tej rybie.

Początkowe odkrycia skamieniałości łososia o długości 2,7 metra w Oregonie w latach 70. XX wieku były niekompletne, co doprowadziło badaczy do błędnego przekonania, że ​​ryba ma zęby przypominające kły.

Nazywano go „łosośem szablozębnym” i stał się swego rodzaju maskotką Muzeum Historii Naturalnej i Kulturowej Uniwersytetu Oregon, mówi badacz Edward Davis.

Ale w 2014 roku odkryto dwie czaszki.

Davis, członek zespołu, który znalazł czaszki, twierdzi, że dopiero po powrocie do laboratorium zdał sobie sprawę ze znaczenia odkrycia, które doprowadziło do zmiany nazwy ryby w nowym, recenzowanym badaniu.

„Te dwie czaszki patrzyły na mnie z bocznymi zębami” – mówi Davis, profesor nadzwyczajny na Wydziale Nauk o Ziemi uniwersytetu.

Mówi, że w tej pozycji zęby przypominające kły nie nadają się do gryzienia.

„To był zdecydowanie zaskakujący moment” – mówi Davis, dyrektor kolekcji skamieniałości Condona w uniwersyteckim Muzeum Historii Naturalnej i Kulturowej.

„Zdałem sobie sprawę, że wszystkie dzieła sztuki, wszystkie materiały promocyjne, plakaty, guziki i koszulki, które zrobiliśmy na dwa miesiące przed nową wystawą, są stare” – mówi ze śmiechem.

Davis jest współautorem nowego badania opublikowanego w czasopiśmie PLOS One, w którym zmieniono nazwę tej olbrzymiej ryby na „łosoś zębaty”.

Mówi, że łosoś wykorzystywał kolce przypominające kły do ​​budowy gniazd do składania jaj oraz jako mechanizmy obronne przed drapieżnikami i innymi rybami łososiowatymi.

Davis twierdzi, że łosoś żył około pięciu milionów lat temu, w czasie, gdy Ziemia przechodziła z cieplejszych do stosunkowo chłodniejszych warunków.

Trudno dokładnie ustalić, dlaczego krewni sockeye wymarli dzisiaj, ale Davis twierdzi, że zimne warunki wpłynęłyby na produktywność Oceanu Spokojnego i liczbę rzek zasilanych deszczem, które służyły jako obszary tarła.

Inny współautor, Brian Sidlauskas, twierdzi, że ryba wielkości zębatego łososia powinna być celem drapieżników, takich jak orki czy rekiny.

„Lubię myśleć o tym jak o młocie kowalskim, o którym łososie kołyszą głowami w tę i z powrotem, aby odeprzeć istoty, które mogłyby chcieć je zjeść” – mówi.

Analiza przeprowadzona przez główną autorkę artykułu, Keren Clayson, wykazała, że ​​zarówno samce, jak i samice łososia mają tę zaletę, że mają „wielofunkcyjne” ząbkowane zęby, mówi Sidlauskas.

„To jeden z powodów, dla których postawiliśmy hipotezę, że ten ząb jest wielofunkcyjny… i że z łatwością mógłby służyć do kopania gniazd” – mówi.

„Pomyśl, jak duże musiałoby być (gniazdo) dla zwierzęcia tej wielkości, a następnie prawdopodobnie wyrzeźb je w płytkiej wodzie, więc posiadanie dodatkowego narzędzia do kopania przymocowanego do głowy może być naprawdę pomocne”.

Łosoś olbrzymi pomaga badaczom zrozumieć granice możliwości ewolucji łososia, ale także pobudza ludzką wyobraźnię i zadziwienie tym, co jest możliwe na Ziemi, mówi Sidlauskas.

„Myślę, że pomaga nam to docenić to, co wciąż mamy, a przynajmniej mam nadzieję, że tego zwierzęcia nie ma już z nami, ale jest produktem tej samej biosfery, która nas utrzymuje”.

Ten raport The Canadian Press został po raz pierwszy opublikowany 24 kwietnia 2024 r.