Nie naruszając praw fizyki, mogłoby się to zdarzyć, gdyby w galaktyce było zbyt dużo materii, aby można ją było zobaczyć. Zmieniłoby to ogólną dystrybucję.
Widzimy to również poprzez soczewkowanie grawitacyjne, gdy coś jest tak masywne, że załamuje wokół siebie światło pod wpływem swojej grawitacji, umożliwiając naukowcom dostrzeżenie obiektów, które powinny być zasłonięte. Soczewkowanie grawitacyjne powinno pomóc w wywnioskowaniu, ile ma coś masy, a zatem może pomóc w wywnioskowaniu, ile ciemnej materii jest w danej galaktyce, nawet jeśli jej nie widzimy.
Ogólnie rzecz biorąc, istnieje ogromne bogactwo literatury akademickiej na temat ciemnej materii, która dobitnie potwierdza jej istnienie i znaczenie.
Jednak to badanie, napisane w całości przez profesora Rajendrę Guptę, zmienia wszystko, odważnie proponując inną alternatywę: nie ma ciemnej materii i nie może być żadnej ciemnej materii.
„Istnieje wiele artykułów kwestionujących istnienie ciemnej materii, ale według mojej wiedzy moja praca jest pierwszą, która wyklucza jej kosmologiczne istnienie, będąc jednocześnie spójną z głównymi obserwacjami kosmologicznymi, które mieliśmy czas potwierdzić” – powiedział w oświadczenie. .
Jeśli ciemna materia ma być tak ważna, a jest tak wiele dowodów na jej istnienie, jak Gupta może to obalić?
Odpowiedź kryje się w modelu łączącym dwie teorie dotyczące Wszechświata, zmiennych stałych sprzężenia i światła zmęczeniowego.
Pierwsza dotyczy zasady fizyki dotyczącej ilości siły wymaganej w interakcji oraz tego, jak siły te maleją w czasie. Zmęczone światło to rozwiązanie, które stara się zająć naturą światła i odległości, sugerując, że światło wydaje się tracić energię w czasie, gdy leci w przestrzeni w wyniku zderzenia z innymi obiektami lub cząsteczkami. To wyjaśniało przesunięcie ku czerwieni, dlatego obiekty znajdujące się dalej w przestrzeni wydają się bardziej czerwone proporcjonalnie do ich odległości.
Oto jak działa ten model.
Przesunięcie ku czerwieni jest częścią ekspansji wszechświata, ponieważ im dalej coś się znajduje, tym staje się bardziej czerwone. Od dawna uważano, że na tę ekspansję wpływa ciemna materia i ciemna energia. Samo istnienie ciemnej energii byłoby odpowiedzią na zagadkę, w jaki sposób Wszechświat się rozszerzał i jak przyspiesza ta ekspansja.
Według tego modelu przyczyną może być to, że sprzężenie stale słabnie w miarę rozszerzania się wszechświata, a siła osłabienia pozwala mu szybciej się rozszerzać.
Mając to na uwadze, badania Gupty wydają się być zgodne z wcześniejszą literaturą z zakresu kosmologii, dotyczącą ewolucji światła w czasie i rozprzestrzeniania się galaktyk.
Jest to jednak po prostu zbyt uproszczone streszczenie złożonego artykułu akademickiego. Badanie obejmuje wszystko, od powstawania gwiazd, horyzontów akustycznych, kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła i nie tylko. Sugeruje raczej rozwiązanie niemożliwej zagadki wczesnych galaktyk, kiedy to na początku istnienia Wszechświata odkryto galaktyki, które nie powinny istnieć. Potwierdza to również wcześniejsze badania, które sugerowały, że Wszechświat jest około dwa razy starszy, niż sądziliśmy.
Studia nie są idealne. W końcu naukowcy od dawna odrzucali teorię zmęczenia światła jako leżącą na marginesie nauki. Jednak badania są nadal mocne.
Przynajmniej uwypukla jasną kwestię: standardowy model kosmologii jest wadliwy i potrzebujemy nowego.
Dzięki nowej technologii pozwalającej nam badać przestrzeń kosmiczną jak nigdy dotąd, na horyzoncie może pojawić się nowy paradygmat.
