Zobacz porównanie zdjęć z Hubble'a i Webba

Może nie wydawać się oczywiste, dlaczego astronomowie potrzebują tak wielu różnych potężnych teleskopów kosmicznych. Czy to pewne, że mocniejszy teleskop jest lepszy niż słabszy? Dlaczego więc na orbicie znajduje się kilka różnych teleskopów, czy to wokół Ziemi, czy wokół Słońca?

Odpowiedź wiąże się z dwoma głównymi czynnikami. Jednym z nich jest pole widzenia teleskopu, które oznacza, na jaką część nieba patrzy. Niektóre teleskopy są przydatne do mniej szczegółowego obserwowania dużych obszarów nieba, służąc jako teleskopy przeglądowe do wskazywania obiektów do dalszych badań lub do oglądania wszechświata w dużej skali — na przykład niedawno wystrzelona misja Euclid. Inne, takie jak Kosmiczny Teleskop Hubble’a, przyglądają się bardzo szczegółowo małym obszarom nieba, co jest przydatne do badania określonych obiektów.

Innym ważnym czynnikiem dla teleskopów kosmicznych jest długość fali, na której działają. Zarówno Hubble, jak i Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba są używane do badania obiektów takich jak galaktyki, ale robią to na różnych długościach fal. Hubble działa głównie w widzialnej długości fali światła, podobnie jak ludzkie oczy, podczas gdy Webb działa w podczerwieni. Oznacza to, że mogą widzieć różne strony tych samych rzeczy.

Aby zilustrować, jak to działa w praktyce, nowe porównanie pokazuje ten sam cel, galaktykę NCG 3256, widzianą przez Webba i Hubble’a.

Dziwna galaktyka NGC 3256 dominuje na tym zdjęciu z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba NASA/ESA/CSA. Znajdująca się około 120 milionów lat świetlnych stąd, w konstelacji Phella, ta galaktyka wielkości Drogi Mlecznej jest rezydentem supergromady w Hydra-Centaurus. ESA/Webb, NASA i CSA, L. Armus, A. Evans

Ten obraz internetowy pokazuje wąsy pyłu i gazu, które tworzą ramiona tej galaktyki. Kiedy nowe młode gwiazdy rodzą się z pyłu i gazu, emitują promieniowanie, które uderza w otaczające je ziarna pyłu, powodując, że pył świeci w podczerwieni. Młode gwiazdy świecą również jasno w zakresie fal podczerwonych, a najjaśniejsze obszary wskazują na siedliska formowania się gwiazd.

READ Łazik Perseverance zaczyna zbierać próbki regolitu

Dziwna galaktyka NGC 3256 zajmuje centralne miejsce na tym zdjęciu z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a NASA/ESA. Ta zniekształcona galaktyka jest pozostałością po czołowym zderzeniu dwóch galaktyk spiralnych, które prawdopodobnie miało miejsce 500 milionów lat temu i jest wypełniona skupiskami młodych gwiazd powstałych w wyniku zderzenia gazu i pyłu z obu galaktyk. Europejska Agencja Kosmiczna/Hubble, NASA

Obraz z Hubble’a pokazuje tę samą galaktykę, ale widzianą na innej długości fali, oryginalnie wykonany w 2018 roku. Podczas gdy widzenie w podczerwieni Webba pozwala patrzeć przez obłoki pyłu, w zakresie światła widzialnego, w którym Hubble pracuje w pyle, tworzą ciemne włókna, które blokują światło. Galaktyka jest znacznie jaśniejsza w podczerwieni niż w zakresie widzialnym, ale w tym zakresie widać wyraźniej, że galaktyka ma w rzeczywistości dwa centra lub jądra, będące wynikiem połączenia dwóch galaktyk.