Wkraczamy w środek sezonu roju meteorów Perseidów

Wkroczyliśmy w sezon roju meteorów Perseidów, którego szczyt zaplanowano na noc 11 sierpnia i kontynuowanie przed świtem 12 sierpnia.

Zakładając, że niebo jest czyste, miejscowi powinni wyraźnie widzieć rój meteorów po północy, kiedy księżyc znika.

Jak w opisie Doktor Hui Chiuprofesor na Uniwersytecie Laurentian i dyrektor Planetarium w Dorne.

„Chcesz mieć pewność, że na północnym wschodzie będzie otwarta przestrzeń” – powiedział, polecając takie miejsca, jak obszary chronione Uniwersytetu Laurentian i tereny zielone, z których można obserwować deszcz.

Rój meteorów będzie najbardziej zauważalny, patrząc na północny wschód, skąd wydaje się pochodzić Gwiazdozbiór PerseuszaStąd jego nazwa.

Rój meteorów Perseidów to coroczne wydarzenie, które ma miejsce każdego lata i którego intensywność wzrasta w okolicach swojego rocznego szczytu – krzywej dzwonowej, której szczyt przypada na 11 i 12 sierpnia, kiedy można zobaczyć ponad 100 meteorów na godzinę.

Chiu powiedział, że 4 sierpnia nie wzejdzie żaden księżyc, więc będzie to kolejny dobry moment na obserwację roju meteorów Perseidów.

„Naprawdę pięknie jest tylko wtedy, gdy nie ma księżyca” – powiedział, zauważając, że mieszkańcy Greater Sudbury mogą latem wyjrzeć na zewnątrz o każdej porze nocy i prawdopodobnie zobaczą tak zwane spadające gwiazdy (meteory).

(Ponieważ wiele osób składa życzenia spadających gwiazd, Chiu stwierdziła, że ​​w miesiącach letnich jest mnóstwo okazji.)

Powiedział, że tegoroczny rój meteorów Perseidów jest dobry, ale to wielkie widowisko Stanie się to w 2028 rokuKiedy pojawia się burza meteorytowa, można ją uznać za burzę meteorytową.

Chiu powiedział, że burza ta prawdopodobnie wzbudzi więcej uwagi niż burza tegoroczna, w związku z którą, jak stwierdził, nie są mu znane żadne szczególne wydarzenia, które miały miejsce lokalnie.

NASA wyjaśnia Coroczny rój meteorów jako część strumienia szczątków komety SWIFT-TUTTLEZostała odkryta w 1862 roku, a pełny obrót wokół Słońca zajmuje 133 lata. Ostatni raz osiągnął peryhelium (najbliższy punkt Słońca) w 1992 r. i powróci w 2125 r.

„W miarę jak komety krążą wokół Słońca, emitowany przez nie pył stopniowo rozprzestrzenia się w postaci smugi pyłu wokół ich orbit” – podaje NASA. „Każdego roku Ziemia przechodzi przez te ślady gruzu, pozwalając kawałkom zderzać się z naszą atmosferą, gdzie rozpadają się, tworząc ogniste, kolorowe smugi na niebie”.

Swift Tuttle ma średnicę około 26 kilometrów, co czyni go ponad dwukrotnie większym od obiektu, który rzekomo zabił dinozaury.

Według Space.comPrzejście komety w pobliżu Ziemi w roku 3044 mogłoby sprawić, że znalazłaby się w odległości miliona mil od planety, czyli ponad dwukrotnie większej odległości między Ziemią a jej księżycem.