Jak wynika z artykułu akademickiego opublikowanego 3 sierpnia, licząca 240 milionów lat skamieniałość Arenaerpeton Sutinatus odkryta w latach 90. XX wieku zyskuje nowe uznanie, ponieważ została wcześniej nazwana i sklasyfikowana przez naukowców z Uniwersytetu Nowej Południowej Walii i Muzeum Australijskiego. .
Artykuł recenzowanyopublikowane w Journal of Paleontologii KręgowcówSzczegóły badań wokół skamieliny.
Szczątki gigantycznego stworzenia przypominającego jaszczurkę zostały pierwotnie znalezione przez hodowcę kurczaków w skałach w kamieniołomie, a później przekazane Muzeum Australijskiemu w Sydney.
Więcej informacji o Arenaerpeton Sutinatus
Arenaerpeton sutinatus oznacza „leżący pełzacz piaskowy”. Dorasta do 1,2 metra od głowy do ogona.
Skamielina jest niesamowitym znaleziskiem, ponieważ odnaleziono cały szkielet i zachowały się zarysy skóry, powiedział w notatce prasowej Lachlan Hart, paleontolog pracujący dla Muzeum Australijskiego.
„Ta skamielina jest wyjątkowym przykładem grupy wymarłych zwierząt znanych jako temnospondyle, które żyły przed dinozaurami i w ich trakcie” – kontynuował Hart. „Nieczęsto spotykamy szkielety z wciąż przyczepioną głową i tułowiem, a zachowanie tkanek miękkich jest rzadkością”.
To słodkowodne stworzenie zamieszkiwało tereny dzisiejszego Basenu Sydney w okresie triasu. Hunt wyjaśnił, że prawdopodobnie żywił się starożytnymi rybami, takimi jak Clitherolepis, ale niewiele więcej na ten temat wiadomo.
„Z zewnątrz Arenyrapyton wygląda bardzo podobnie do współczesnej chińskiej salamandry olbrzymiej, zwłaszcza pod względem kształtu głowy” – powiedział Hart. Jednak z wielkości żeber i linii tkanek miękkich zachowanych w skamieniałości wynika, że był on znacznie cięższy od swoich żyjących potomków. Miał też kilka drobnych, kolczastych zębów, w tym parę kłów przypominających kły na podniebienie.
Ostatnie temnospondyle pojawiły się w Australii 120 milionów lat po Arenaerpeton, a niektóre urosły do gigantycznych rozmiarów. Zapis kopalny temnospondyli obejmuje dwa zdarzenia masowego wymierania, więc ta ewolucja w zwiększaniu rozmiarów mogła pomóc w ich długowieczności.
Współautor dr Matthew McCurry powiedział: „To jedna z najważniejszych skamieniałości znalezionych w Nowej Południowej Walii w ciągu ostatnich 30 lat, więc formalne opisanie jej jest ekscytujące”. „Reprezentuje zasadniczą część dziedzictwa kopalnego Australii”.
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
