Skały znalezione w Szkocji i Irlandii to rzadki zapis „Ziemskiej kuli śnieżnej”

Jak wynika z nowego badania prowadzonego przez naukowców z Uniwersytetu Londyńskiego, formacja skalna rozciągająca się między Irlandią a Szkocją może być najpełniejszym na świecie zapisem „Ziemskiej kuli śnieżnej” – kluczowego momentu w historii planety, kiedy lód pokrył całą kulę ziemską.

badanie Zostało opublikowane W Journal of Geological Society of LondonNiedawne badania wykazały, że formacja Port Ascaig, składająca się z warstw skał o grubości do 1,1 km, mogła powstać między 662 a 720 milionami lat temu podczas zlodowacenia sturtowskiego – pierwszego z dwóch globalnych zlodowaceń, które, jak się uważa, spowodowały życie ewoluuje. Kompleks wielokomórkowy.

Jeden z odsłoniętych wychodni tej formacji, znaleziony na Wyspach Szkockich i zwany Jarvilax, jest wyjątkowy, ponieważ przedstawia przejście do „krainy kuli śnieżnej” z wcześniej ciepłego, tropikalnego środowiska.

W innych skałach, które powstały w podobnym czasie, na przykład w Ameryce Północnej i Namibii, brakuje tej transformacji.

Główny autor, profesor Graham Shields z Wydziału Nauk o Ziemi na University College London, powiedział: „Skały te stanowią zapis czasu, kiedy Ziemia była pokryta lodem. Wszystkie złożone wielokomórkowe formy życia, takie jak zwierzęta, powstały z tego głębokiego zamarznięcia pierwszy dowód pojawiający się w zapisie kopalnym po czasie, gdy „brakowało topnienia planet”.

„Nasze badanie dostarcza pierwszych jednoznacznych danych dotyczących wieku tych szkockich i irlandzkich skał, potwierdzając ich globalne znaczenie” – powiedział pierwszy autor Elias Rogen, doktorant nauk o Ziemi na University College London.

„Warstwy skał odsłonięte w górach Jarvelach są unikalne na skalę światową. Pod skałami, które powstały podczas niewyobrażalnego zimna epoki lodowcowej Sturtii, znajduje się 70 metrów starszych skał węglanowych, które utworzyły się w wodach tropikalnych środowisko morskie, które rozkwitło.” Życie cyjanobakterii stawało się coraz chłodniejsze, co oznaczało koniec mniej więcej miliarda lat umiarkowanego klimatu na Ziemi.

„Większość obszarów świata nie dostrzega tej niesamowitej transformacji, ponieważ starożytne lodowce porysowały i zniszczyły skałę pod nimi, ale w Szkocji jakimś cudem można zobaczyć tę transformację”.

Zlodowacenie Sturtian trwało około 60 milionów lat i było jednym z dwóch głównych zlodowaceń, które miały miejsce w okresie kriogenicznym (między 635 a 720 milionami lat temu). Przez miliardy lat przed tym okresem życie składało się wyłącznie z organizmów jednokomórkowych i glonów.

Po tym okresie szybko pojawiło się złożone życie, z geologicznego punktu widzenia, a większość współczesnych zwierząt jest zasadniczo podobna do form życia, które wyewoluowały ponad 500 milionów lat temu.

Jedna z teorii głosi, że wrogi charakter ekstremalnego zimna mógł dać początek altruizmowi, w ramach którego organizmy jednokomórkowe nauczyły się ze sobą współpracować, tworząc życie wielokomórkowe.

Uważano, że postęp i cofanie się lodu na planecie następowało stosunkowo szybko, na przestrzeni tysięcy lat, ze względu na efekt albedo – to znaczy im więcej lodu, tym więcej światła słonecznego odbija się z powrotem w przestrzeń i odwrotnie.

„Cofanie się lodu byłoby katastrofalne” – wyjaśnił profesor Shields. „Życie przyzwyczaiło się do dziesiątków milionów lat głębokiego zamarzania. Gdy świat się ocieplił, całe życie musiało konkurować w adaptacyjnym wyścigu zbrojeń. Wszystko, co przetrwało, przetrwało. byli przodkami wszystkich zwierząt.” .

W ramach nowego badania zespół badawczy zebrał próbki piaskowca z formacji Port Askaig o grubości 1,1 km, a także ze starszej formacji Garp Illich znajdującej się 70 metrów pod nią.

Przeanalizowali bardzo mały, trwały minerał w skale zwany cyrkonem. Metale te można dokładnie datować, ponieważ zawierają pierwiastek radioaktywny uran, który ze stałą szybkością przekształca się (rozkłada) w ołów. Cyrkonie, wraz z innymi dowodami geochemicznymi, wskazują, że skały osadzały się między 662 a 720 milionami lat temu.

Naukowcy twierdzą, że nowe ograniczenia wiekowe dotyczące skał mogą dostarczyć dowodów potrzebnych do uznania tego miejsca za oznakę początku epoki lodowcowej.

Znak ten, znany jako segment i punkt Global Boundary Stratigraphic Style (GSSP), jest czasami określany jako złoty kolec, ponieważ złoty kolec jest wbijany w skałę, aby zaznaczyć granicę.

Światowe stanowiska archeologiczne przyciągają turystów z całego świata, a w niektórych przypadkach na tych stanowiskach utworzono muzea.

Grupa z Międzynarodowej Komisji Stratygrafii, będącej częścią Międzynarodowej Unii Nauk Geologicznych, odwiedziła w lipcu Wyspy Jarvelash, aby ocenić stan boomu na złoto w archipelagu. Obecnie na wyspy można się dostać wyłącznie wynajmując łódź, żeglując lub pływając kajakiem.

W badaniu wzięli udział naukowcy z University College London, Uniwersytetu Milan-Bicocca we Włoszech i Uniwersytetu Birkbeck w Londynie.