„Przestrzeń dla wszystkich”: klub nocny w Toronto świętuje 30. rocznicę

Klub znany jest również z corocznych konkursów drag, Miss Convento Rico, które nazywają drag queen Isabel Bardo – lepiej znaną jako Jason Pelletier – „wydarzeniem sezonu”.

„Kiedy jest panna El Convento Rico, miejsce tutaj jest zatłoczone”, powiedział Pelletier.

Rocznica El Convento Rico jest znacząca, ponieważ jest to coś w rodzaju zagrożonego gatunku w Toronto. Przestrzenie LGBTQ – zwłaszcza poza wioską – powoli znikały, zarówno przed pandemią COVID-19, jak i w jej trakcie.

Zaczęło się jako „bezpieczne miejsce”

Pelletier powiedział, że przyjeżdżał do El Rico od lat, zanim zaczął ciągnąć. Do konkursu przystąpił w 2015 roku i dopiero po kilku miesiącach swojej kariery zajął drugie miejsce.

Powiedział, że jego postać została zainspirowana silnymi kobietami, takimi jak założycielka i właścicielka klubu Moritza Yumbla, która otworzyła El Convento Rico, gdy miała 27 lat.

„Z pracy tutaj od 2015 roku wiem o niej, że jest niesamowicie inteligentną, elastyczną kobietą z wizją, która ją realizuje i realizuje ją w każdy weekend” – powiedział.

Yumbla, imigrantka z Ekwadoru, założyła klub w 1992 roku jako „bezpieczną przestrzeń” dla swoich gejowskich przyjaciół i społeczności LGBT, powiedział Pelletier.

Nazwa klubu oznacza „bogaty klasztor” lub „przepyszny klasztor”, zainspirowany pragnieniem Yumbali, by zostać zakonnicą, gdy była młodsza. W El Convento Rico znana jest jako „Naczelna Matka”.

Yumbla powiedział, że 30 lat temu w społeczności gejowskiej było wielu imigrantów, ale to też było tematem tabu.

„To było bardzo trudne”, powiedziała, „ale wierzyłam w to, co robię”.

„Mieliśmy wiele homofobicznych ataków, przychodzili Portugalczycy i Włosi i rzucali jajkami. [at] El Convento, rzucali pomidorami.

Yumbla powiedziała, że ​​pewnego dnia zaprosiła krytyków, aby zobaczyli, jak klub wyglądał od środka.

„Jestem dziś pewna, że ​​są jednym z naszych ulubionych klientów” – powiedziała.

Paul Mina, znana również jako drag queen Nicole Batista, została ukoronowana jako pierwsza Miss Convento Rico w pierwszym konkursie klubów nocnych w latach 1992-1993.

Powiedział, że reakcja lokalnej społeczności w Małych Włoszech i sąsiedniej małej Portugalii była „na początku nieco ostra”.

„Nie rozumieli powodu takiego klubu [had] być w tym obszarze”, a nie w obszarze Church-Wellesley, znanym jako Gay Village.

Pelletier powiedział, że atmosfera sąsiedztwa na początku lat 90. oznaczała pewną niechęć do zezwalania heteroseksualistom z klubu na zapewnienie bezpieczeństwa swoim klientom LGBT.

„Kiedy umysły się otworzyły i wszystko się zmieniło, stało się to przestrzenią dla wszystkich”.

„Wszyscy są reprezentowani” w El Rico, powiedział Pelletier, i „wszyscy czują się bezpiecznie”.

„Wiele osób mówi o różnorodności w wiosce i tak jest, ale powiem, że jest to prawdopodobnie najbardziej zróżnicowane miejsce, w jakim kiedykolwiek pracowałem” – powiedział.

„Przychodzą tu heteroseksualni ludzie, przychodzą geje, tutaj nawracają ludzi, przyjeżdża społeczność Sikhów, ludzie kolorowi, biali, to nie ma znaczenia”.

Klub nocny przyciąga również rodziny, powiedział Pelletier, i nierzadko zdarza się, że dorosłe dzieci spędzają noc tańcząc z rodzicami.

Strefa wolna od osądów

Mina powiedziała, że ​​Eliko to miejsce, w którym nikt cię nie osądza i „wszystko idzie”.

„Być tutaj, mieszając to, wszyscy się spotykają, wszyscy się dogadują i myślę, że o to właśnie chodzi w naszej gejowskiej społeczności – o akceptację wszędzie”.

„To było fantastyczne, odkąd otworzyliśmy, a wsparcie, jakie otrzymujemy od społeczności gejowskiej – a teraz społeczności heteroseksualnej – jest niesamowite”.

Dobrze jest zobaczyć „przyjazne gejom przestrzenie poza wioską”, mówi Mikael Melo, stały w Elrico, chociaż jest to miejsce, które „przyjmuje więcej niż tylko egzotyczną kulturę”.

„Jedną z rzeczy, które kocham w Rico, jest to, że tak wiele ścieżek życia, tak wielu ludzi z różnych kultur spotyka się, by kochać drag, kochać dobrą muzykę i dobrze się bawić” – powiedział.

Milo, który jest Portugalczykiem, powiedział, że pub ma wielu klientów mówiących po hiszpańsku, włosku i portugalsku, i wspaniale jest kontaktować się z ludźmi, „którzy mają podobne historie o lesbijkach do ciebie”.

Milo powiedział, że ważne jest, aby te miejsca pozostały otwarte, „ponieważ jest to tak przyjazna przestrzeń”.

„Pamiętam, że kiedy po raz pierwszy odkryłem swoją homoseksualną tożsamość, był to pasek do przeciągania, który wyglądał jak moje pierwsze bezpieczne miejsce, które jest jak otwieranie drzwi i tym podobne” – powiedział.

„Myślę, że szczególnie [that’s true for] Każdy, kto imigruje z kultury latynoskiej, mógł nie mieć anomalii w okresie dorastania”.

Kiedy złagodził środki zdrowia publicznego związane z COVID-19, aby umożliwić ograniczoną pojemność w klubach nocnych, Yumbla twierdzi, że przekształcił El Convento Rico w salon, aby drag queens nadal mogły występować – tylko po to, aby ponownie je zamknąć.

„To było trudne, to było bardzo trudne” – powiedziała.

Yumbla mówi, że El Rico pozostaje otwarty z powodu dyscypliny, jakiej nauczyli ją jej rodzice. Powiedziała, że ​​sprzedała dwie nieruchomości, aby utrzymać klub.

Milo powiedział, że ma nadzieję otworzyć więcej barów, takich jak El Rico, poza pasem Church-Wellesley.

„Ponieważ nie jesteśmy tylko Churchem i Wellesleyem. Jesteśmy wszędzie w mieście. Jesteśmy w Małej Portugalii, jesteśmy w Riverdale, jesteśmy na całym świecie”.

Pelletier powiedział, że klub zawsze zachowywał swoje podstawowe elementy, w tym „miłość do muzyki latynoskiej, która musi i będzie trwać wiecznie”, a także aktywne występy i występy na żywo.

„Chcę po prostu, aby miłość, energia i atmosfera były trwałe”.

Yumbla ze swojej strony powiedziała, że ​​nie planuje zwalniać tempa i wkrótce otworzy restaurację o nazwie Que Rico na College Street.

„Jestem tak ryzykowny jak ja, idę dalej” – powiedziała.

„Czy Maritza zwolni?