Po ciężkiej porażce Raptors mają przed sobą jeszcze długą drogę, aby zostać pretendentem – Sportsnet.ca

SALT LAKE CITY — To sztuka, a nie nauka, to budowanie zespołu.

Zespół Toronto Raptors rozpoczyna nowy eksperyment od siedmiu meczów, rozgrywając tylko jeden mecz u siebie, a następnie sześć meczów na wyjeździe w nowym składzie, w którym występują Immanuel Quickley i RJ Barrett.

Wszystko wskazuje na to, że 8 lutego nastąpią kolejne zmiany^y Termin wymiany transakcji w NBA minął niecały miesiąc. Kiedy Raptors podróżują przez Sacramento i Golden State, grają przeciwko drużynom, które były powiązane z Raptors w rozmowach handlowych, a następnie spędzają trzy dni w Los Angeles, w obliczu coraz częstszych plotek o NBA, nic dziwnego, że istnieje poczucie, że „coś się dzieje” w powietrzu.

Ale od piątku? Siakam pozostał Raptorem. Znalazł się w wyjściowym składzie przeciwko Jazzowi po opuszczeniu jednego meczu z powodu skurczów pleców.

Czy coś powinno się wydarzyć? Cóż, istnieje wiele czynników, ale jeśli miarą jest to, jak Raptors radzą sobie z Utah Jazz w ostatnim meczu 10-dniowej wycieczki, to być może im szybciej, tym lepiej. A może po prostu Raptors byli zmęczeni, ponieważ rozegrali trzeci mecz w ciągu czterech nocy i czwarty mecz na 6. miejscu, a także zmagali się bez Jakoba Poeltla, swojego podstawowego centrum startowego, w obliczu prężnie rozwijającego się klubu z Utah.

Być może wszystkie powyższe.

Niezależnie od tego Jazz szybko oddał zwycięstwo Raptors i często był na drodze do zwycięstwa 145-113, które zostało rozstrzygnięte na początku czwartej kwarty, a najlepszym wskaźnikiem był fakt, że debiutant Raptors Grady Dick wrócił do zespołu po treningu kondycyjnym i przydzieleniu czasu. . W drużynie Raptors 905 rozegrał swoją pierwszą akcję w NBA od 27 grudnia^y Jego najwięcej minut (12, 0 z 3), odkąd rozegrał dziewięć minut 24 listopada^y.

To była taka noc.

Poeltl – jedyny prawowity duży zawodnik Raptors – wraca do zdrowia po kontuzji kostki, a Raptors mają problemy z rozmiarami Utah. Jazz spędzał długie fragmenty gry z dwoma siedmiostopowymi zawodnikami na parkiecie, co stanowiło problem w rotacyjnej kombinacji Walkera Keslera, Lauriego Markkanena i Kelly Olynyk. W kluczowych trzech kwartach – z których wszystkie Raptors traciły przewagę – Toronto trafiało 16 z 24 z trzech, ale tylko 10 z 36 z pola karnego, co oznacza, że ​​traci 20 trafień, mimo że za każdym razem trafia 67. Jedna setna z trzech. Raptors mieli zaledwie 16 punktów na 36 punktów Utah i 22 zbiórki na 41 Utah. Tymczasem Jazz byli w stanie uzupełnić swoją wewnętrzną przewagę kilkoma imponującymi celnymi strzałami, gdyż przed rozpoczęciem dogrywki trafiali 17 z 35 z głębi pola. Niezależnie od tego, czy był to debiutant jazzowy Keyonte George lecący linią nietknięty, czy Markkanen wykonujący długą serię lekko rywalizujących trójek, Raptors po prostu nie radzili sobie w defensywie.

„Nie mieliśmy tej energii. Musimy się nauczyć, jak kończyć wyjazdowe wyjazdy i jak grać na wyjazdach” – powiedział trener Raptors Darko Rajakovic. „Chodzi o wytrzymałość psychiczną i dyscyplinę, wiesz? Nie zadowoliliśmy się niektórymi strzałami, które nam dawali – dosłownie – i [instead] Bierzemy to, czego chcemy, docieramy do granic możliwości i znajdujemy ludzi o otwartych umysłach. Uważam, że nasza ofensywa naprawdę nas spowolniła w pierwszej połowie i nadal to robiliśmy [defence] Cała gra. „

Siakam prowadził Toronto z 27 punktami i trafił 5 z 6 z głębi pola, ale było też kilka innych ważnych momentów. Raptors trafiali z 43% skutecznością z gry, a 17 z 34 trafiali zza łuku. Utah miało sześciu zawodników z dwucyfrowym bilansem, na czele z Markkanenem, który zdobył 22 punkty przy 11 strzałach w 29 minut. Jazz trafiał 56 procent z podłogi i 21 z 45 z trzech, pokonując Toronto po raz drugi w ciągu trzech tygodni i poprawiając się do 20-20 w tym roku dzięki czwartemu zwycięstwu z rzędu. Raptors spadli do 15-14 i przegrali trzy z rzędu, kończąc swoją sześciomeczową podróż wyjazdową z bilansem 2-4.

Raptors wracają do domu, ale rozpoczynają tydzień od meczów z Bostonem i Miami. Było to ich pierwsze „naruszenie” od czasu wymiany, a ich rekord spadł od czasu przejścia do 3-4, co nie jest złe, biorąc pod uwagę, że sześć z siedmiu rozegrali na wyjeździe. Niestety, w lutym czeka ich kolejna podróż obejmująca sześć meczów.

„Musimy się uczyć i walczyć pomimo przeciwności losu” – powiedział Barrett, który zakończył mecz z czterema punktami, trafiając 2 z 9 celnych strzałów. „[but] „Dzisiaj grałem jak gówno, więc przyjmę to uderzenie na brodę”.

Jazz stanowi ciekawe porównanie z Raptors jako organizacją. Podobnie jak Toronto – choć z innych powodów – Jazz nie jest zespołem, który może polegać na wolnej agencji przy budowaniu zespołu, niemniej jednak od dziesięcioleci odnosi największe sukcesy.

Dwa sezony temu obie drużyny były w niemal identycznej sytuacji. Po długiej serii sukcesów w fazie play-off, która nigdy nie zakończyła się dotarciem do finału, na który liczyli, Jazz wygrali 49 meczów i przegrali w pierwszej rundzie sezonu 2021–2022.

Stan Utah – pod czujnym okiem przyszłego prezydenta Danny’ego Ainge’a – podjął decyzję o jego demontażu. Ainge odkrył, że ówczesny centrum jazzowe Rudy Gobert zarabiał za dużo na maksymalnej umowie, zdecydował, że muszą zerwać jego kontrakt i znalazł chętnego kupca w Minnesocie Timberwolves. Zamiana Donovana Mitchella byłaby trudniejszą opcją, ale dał on do zrozumienia, że ​​nie ma zamiaru pozostać w Salt Lake City na dłuższą metę, więc Jazz zdecydował się raczej sprzedać go wcześniej niż później i przenieść do Cleveland. Opuszcza Ainge and the Jazz z wieloma świetnymi graczami, wschodzącą gwiazdą Markkanen i prawie tyloma przyszłymi wyborami i transakcjami w drafcie, ile ma na palcach były zawodnik Boston Celtics. Ponieważ proces odbudowy trwa, jest on szybki i stosunkowo bezbolesny i może nie zostać ukończony, ponieważ w stanie Utah nadal znajduje się pewna liczba zbywalnych graczy, których mogliby wystawić na rynek przed ostatecznym terminem handlu. Gwiazda reprezentacji Kanady Kelly Olynyk jest oczekującym na zwolnienie agentem cieszącym się dużym zainteresowaniem; Jordan Clarkson i Collin Sexton to dwaj inni gracze, którzy mogą pomóc drużynom próbującym teraz zwyciężyć.

A potem gruba ryba: napastnik All-Star Lauri Markkanen – powrót nagrody w handlu Mitchella do Cleveland – może przechylić szalę pomiędzy głównymi drużynami którejkolwiek konferencji (wyobraźcie sobie przez chwilę jego wzrost i ostry strzał w Oklahoma City) i w rezultacie otrzymałby duży zwrot.

Jest wiele decyzji do podjęcia, ale która z nich będzie najlepsza?

Zespół Jazz pracuje z pozycji siły, osiągając 12 do 4 zwycięstw w ostatnich 16 meczach i odnosząc trzy zwycięstwa z rzędu ze znaczną przewagą nad Filadelfią, Milwaukee i Denver, z których wszystkie walczą o tytuł.

Czy Raptors są choć trochę tak dobrzy? Są dobrzy w niektórych rzeczach. Od czasu wymiany Raptors zajmują czwarte miejsce pod względem ataku, zdobywając 124 punkty na 100 posiadań. Potrzebowali ich, bo mają dopiero 27 lat^y W obronie pozwalają na posiadanie 122/100, ale ich ogólna ocena netto wynosi +2. Przed transakcją ich rating netto wynosił -1,1, więc podnieś go.

Ich rating netto spadnie – podobnie jak ich defensywa – po uderzeniu, jakie dał im Jazz, i nawet przy lepszym zrównoważeniu składu i zapewnieniu ładnej mieszanki głębi, młodości i umiejętności, Raptors wciąż mają sposoby na to, aby Iść.

Kolejnym oczywistym rozwiązaniem, które należy porzucić, jest wymiana na Siakama, a powrót byłby świetny – bez przechodzenia przez wszystkie permutacje i możliwości.

Co by było, gdyby Raptors spojrzeli wstecz na swój zespół, który dwa sezony temu odniósł 48 zwycięstw, zespół, który odbił się w pierwszej rundzie i podjął tę samą decyzję, co Jazz: zdali sobie sprawę, że dni, w których byli pretendentami, minęły już z perspektywy czasu i nadszedł czas, aby to zrobić? przezbrojenie.

Przynajmniej ciekawie będzie sprawdzić, czy wcześniejsza demontaż rdzenia Freda VanVleeta-OG Anunoby-Pascala Siakama nie będzie ich kosztować. Fakt, że Raptors byli w stanie pozyskać Quickleya i Barretta w zamian za Anunoby’ego, napawa optymizmem, a VanVleet pozostawił mu w zasadzie nic innego. Oczywiście to, co stanie się z Siakamem, wywoła wiele głosów wahających się.

Tymczasem rozczłonkowany skład Jazzu, który wciąż jest w fazie rozwoju, okazał się zbyt głęboki i utalentowany dla Raptors, którzy spadli do wyniku 0-3, odkąd środkowy Jakob Poeltl doznał kontuzji kostki w meczu z Golden State Warriors.

W pierwszej połowie Jazz prowadzili 6:1 w ofensywie, co było jednym z powodów, dla których do przerwy zdołali objąć prowadzenie 64:47. Raptors od początku byli agresywni, ponieważ zarówno Scottie Barnes (19 punktów), jak i Quickley (15 punktów) chcieli wcześnie zaatakować. Pierwszym kontaktem Quickleya był trzeci sztandar i zdobył 10 punktów w osiem minut pierwszej kwarty, podczas gdy Barnes dodał sześć punktów po pięciu strzałach. Jednak Barrett, który od czasu wymiany trafiał na skuteczność 59,5% z podłogi i 53,4% z głębi pola, w końcu trafił w sedno i w pierwszej połowie po siedmiu strzałach zakończył bezbramkowo. W strzałach nie ma nic złego, po prostu nie trafiły. Tymczasem Siakam miał problemy z płynnością ataku. W pierwszej połowie strzelił zaledwie cztery razy i zdobył siedem punktów.

Raptors prowadzili 28-24 na koniec pierwszej kwarty, a następnie pozostawali w tyle w drugiej kwarcie, gdy Jazz wykorzystał prowadzenie 13-3 w połowie drugiej kwarty i przed przerwą uzyskał dwucyfrowe prowadzenie.

Rajakovic próbował dokonać zmian na początku trzeciej kwarty. Thad Young, który od czasu kontuzji Poeltla ostatnie dwa mecze rozpoczynał na środku składu, został przesunięty na ławkę rezerwowych na rzecz Jontaya Portera, dwustronnego nabytku, który ostatnio zapowiadał się obiecująco. Założył także Gary'ego Trenta Jr. na Barrett.

Wczesny powrót nie był przekonujący, ponieważ Jazz nie tracił czasu na zwiększenie 17-punktowej przewagi do połowy do 24 punktów po rozpoczęciu trzeciej kwarty o 3:25 po rzutach za trzy punkty Simone Fontecchio i po jednym Markkanenie i Markkanenie. Colin Sexton, dzięki któremu Raptors znów deptali po piętach.

Raptors deptali po piętach przez resztę wieczoru. Będzie jasne, ile czasu zajmie im powrót na nogi. Jazz wybrał jedną ścieżkę dwa sezony temu, a Raptors inną. Jak na razie wydaje się, że Utah sobie z tym radzi.