„Najciemniejszy okres w moim życiu”: terapia konwersji homoseksualnej we Włoszech

Rosario Lonegro miała zaledwie 20 lat, kiedy wstąpiła do katolickiego seminarium duchownego na Sycylii jako aspirująca kapłanka przygotowująca się do święceń kapłańskich. Tam jednak zakochał się w innym mężczyźnie i przełożeni zażądali, aby przeszedł terapię konwersyjną mającą na celu wymazanie orientacji seksualnej, jeśli chce kontynuować drogę do kapłaństwa.

„To był najciemniejszy okres w moim życiu” – powiedział BBC, wspominając swoje teologiczne doświadczenia z 2017 roku.

Dręczony poczuciem winy i strachem przed popełnieniem grzechu w oczach Kościoła katolickiego Rosario powiedział, że „czuł się w pułapce, nie mając innego wyjścia, jak tylko stłumić swoje prawdziwe ja”.

„Psychologiczna presja bycia kimś innym była nie do pokonania. Nie mogłam się zmienić, bez względu na to, jak bardzo się starałam”.

Przez ponad rok zmuszany był do uczestniczenia w spotkaniach duchowych poza seminarium, niektóre przez kilka dni, podczas których poddawany był szeregowi traumatycznych działań mających na celu pozbawienie go seksualności.

Należą do nich zamknięcie w ciemnej szafie, zmuszanie do rozebrania się do naga przed innymi uczestnikami, a nawet proszenie o odegranie własnego pogrzebu.

Podczas tych rytuałów zmuszano go do ukrywania swoich dostrzeżonych niedociągnięć, takich jak „homoseksualizm”, „obrzydliwość” i „fałsz” – a nawet bardziej dosadnych określeń, które następnie był zmuszony zakopać pod symbolicznym nagrobkiem.

Światowa Organizacja Zdrowia usunęła homoseksualizm ze swojej listy zaburzeń psychicznych w 1990 roku. Późniejsze badania naukowe w dużej mierze wykazały, że próby zmiany orientacji seksualnej są nie tylko nieskuteczne, ale także szkodliwe.

W większości katolickiej Francji, Niemczech i Hiszpanii terapie konwersyjne zostały oficjalnie zakazane, a w Anglii i Walii podejmuje się wysiłki, aby zakazać takich praktyk.

Dziś we Włoszech prawie niemożliwe jest określenie dokładnego zakresu tych praktyk, zgłaszanych głównie przez mężczyzn, ale także przez niektóre kobiety, nie ma też ich jednolitej definicji prawnej.

Jednak w ostatnich miesiącach BBC przeprowadziła wywiady z kilkoma młodymi gejami z całego kraju, którzy podzielili się swoimi doświadczeniami z bycia poddawanymi pseudonaukowym spotkaniom grupowym lub indywidualnym sesjom terapeutycznym mającym na celu przekształcenie ich w gejów.

33-letni mężczyzna, który uczestniczył w tego typu spotkaniach od ponad dwóch lat, tak przedstawił swoje początkowe motywy: „Chciałem pogodzić się ze sobą. Nie chciałem być gejem. „Myślałem, że potrzebuję leczenia”.

„Postrzegałam to jako moją jedyną drogę do akceptacji” – powiedziała inna. Nie próbował zostać księdzem, ale po prostu szukał akceptacji w swoim codziennym życiu.

Terapia konwersji homoseksualnej nie ogranicza się we Włoszech do jednego konkretnego obszaru – spotkania grupowe i sesje terapii indywidualnej odbywają się w całym kraju, a niektóre prowadzą nawet licencjonowani psychoterapeuci. W niektórych przypadkach te spotkania i sesje terapeutyczne mają charakter nieformalny i poufny, często promowany poprzez poufne rozmowy i poufne skierowania.

Inne kursy są ogłaszane publicznie, a znane osobistości z konserwatywnych kręgów Włoch aktywnie poszukują obserwujących w Internecie i na platformach mediów społecznościowych, aby zwiększyć ich zdolność do zmiany orientacji seksualnej.

Na Sycylii Rosario Lonegro miała kontakt przede wszystkim ze spotkaniami organizowanymi przez hiszpańską grupę Verdad y Libertad (Prawda i Wolność) pod przewodnictwem Miguela Ángela Sáncheza Cordóna. Grupa ta została rozwiązana po potępieniu ze strony Kościoła katolickiego.

Jednak włoski ksiądz, który pierwotnie wepchnął Lonegro w te praktyki, otrzymał wysoką pozycję w kościele, podczas gdy inni nadal inspirowali się metodami Sáncheza Cordona we Włoszech.

Kilka osób, z którymi rozmawiała BBC, wspomniało Lucę De Tolfiego, „trenera moralno-duchowego”, który zyskał sławę dzięki swojej książce „Byłem kiedyś gejem i znalazłem się w Medziugorju”.

Di Tulfi i jego żona przechwalają się na swojej stronie internetowej, że są „zadowoloną parą”, która stara się „pomóc każdemu, kto ma zamęt w tożsamości płciowej, oraz pomóc im uczciwie korzystać z wolności decydowania o tym, kim chcą być jako osoba”. Skontaktowałem się z BBC, ale De Tulfi nie odpowiedział.

Inną aktywną osobą promującą sposoby radzenia sobie z postrzeganą orientacją seksualną jest Giorgio Ponti, pisarz znany w ultrakonserwatywnych kręgach włoskich. Mówi, że chce pomóc ludziom przezwyciężyć homoseksualizm i stać się wolnymi, opowiadając swoją historię jako mężczyzny o skłonnościach homoseksualnych na swojej „potencjalnie trwającej całe życie” drodze do wolności.

Powiedział BBC: „Z mojego doświadczenia wynika, że ​​pociąg do osób tej samej płci wynika z uszkodzenia tożsamości osoby, które ukrywa potrzeby niemające nic wspólnego z ekscytującym aspektem seksualnym, ale powiązane ze zniekształconym postrzeganiem siebie, co znajduje odzwierciedlenie w we wszystkich aspektach życia.”

„Uważam, że homoseksualista powinien mieć swobodę próbowania [to become heterosexual]„Jeśli chcą, wiedząc, że nie dla wszystkich może to być możliwe” – dodał.

W ostatnich latach dziesiątki młodych mężczyzn i kobiet szukało wskazówek u takich osób jak De Tolvi, Ponte i Sánchez Cordon. Wśród nich jest 36-letni Massimiliano Felicetti, gej, który od ponad 15 lat boryka się z próbami zmiany orientacji seksualnej.

„Od najmłodszych lat zaczęłam czuć się niekomfortowo ze sobą i miałam wrażenie, że nigdy nie zostanę zaakceptowana przez rodzinę, społeczność i kręgi kościelne. Myślałam, że się mylę. Chciałam tylko, żeby mnie kochano, a ci ludzie mam nadzieję.”

Felicity powiedziała, że ​​próbował różnych rozwiązań, konsultując się z psychologami i duchownymi, którzy zaoferowali mu pomoc w przejściu na heteroseksualność. Jednak około dwa lata temu postanowił przestać. Mnich, który wiedział o jego zmaganiach, zachęcił go, aby zaczął spotykać się z kobietą, ale nie wydawało mu się to naturalne.

„Kiedy pocałowałem ją po raz pierwszy, wydawało mi się to nienaturalne. Najwyższy czas przestać udawać” – powiedziała Felicity.

Zaledwie kilka miesięcy temu wyznał rodzinie, że jest gejem. „Zajęło to lata, ale po raz pierwszy czuję się szczęśliwy będąc tym, kim jestem”.

Pomimo podejmowanych przez poprzednie rządy prób promowania ustawy sprzeciwiającej się terapiom konwersyjnym, we Włoszech nie poczyniono żadnych postępów. Prawicowy rząd Włoch pod przewodnictwem Giorgii Meloni przyjął dotychczas wrogie stanowisko wobec praw gejów, a sama premier obiecała stawić czoła tzw. „lobby gejowskiemu” i „ideologii seksistowskiej”.

Ten brak postępu nie jest zaskoczeniem dla Michele De Bari, badaczki porównawczego prawa publicznego na Uniwersytecie w Padwie, która twierdzi, że Włochy strukturalnie wolniej wdrażają zmiany niż inne kraje Europy Zachodniej.

„To bardzo nieuchwytne zjawisko, ponieważ jest to praktyka zakazana na mocy zarządzenia psychologów w samych Włoszech. Jednak we włoskim systemie prawnym nie jest to uważane za nielegalne. Osoby dopuszczające się takich praktyk nie mogą być karane”.

Mimo złożoności problemu eksperci uważają, że ze względu na silne wpływy katolików we Włoszech kraj ten stał się coraz bardziej niechętny do zakazania tych kontrowersyjnych praktyk.

„Może to być jeden z elementów, który w połączeniu z silną kulturą patriarchalną i męskim szowinizmem utrudnia szersze zrozumienie homoseksualizmu i praw gejów” – stwierdziła Valentina Gentile, socjolog z Uniwersytetu LUISS w Rzymie.

„Jednak można również powiedzieć, że nie cały katolicyzm jest wrogo nastawiony do włączania różnorodności i że sam Kościół przechodzi okres potężnej transformacji w tym zakresie” – dodała.

Papież Franciszek powiedział, że Kościół katolicki jest otwarty dla wszystkich, także dla społeczności LGBT, i ma obowiązek towarzyszyć im na drodze duchowości osobistej, ale w ramach swoich zasad.

Jednak ten sam papież podobno użył bardzo obraźliwego określenia wobec społeczności LGBT, kiedy na zamkniętym spotkaniu z włoskimi biskupami stwierdził, że homoseksualiści nie powinni mieć możliwości zostania księżmi. Watykan wydał oficjalne przeprosiny.

Rosario Lonegro opuściła Sycylię i również mieszka w Mediolanie. Po załamaniu nerwowym w 2018 roku opuścił seminarium duchowne i grupę terapii konwersyjnej.

Choć nadal wierzył w Boga, nie chciał już zostać księdzem. Dzieli mieszkanie ze swoim przyjacielem, studiuje filozofię i czasami pracuje jako freelancer, aby opłacić studia. Jednak rany psychiczne spowodowane takimi działaniami pozostają głębokie.

„Podczas tych spotkań prześladowała mnie jedna mantra, która była ciągle powtarzana: «Bóg mnie takim nie stworzył. Bóg nie uczynił mnie gejem. „To tylko kłamstwo, które sobie wmówiłem. Myślałem, że jestem zły” – powiedział.

– Nigdy tego nie zapomnę.

Jeśli dotyka Cię którykolwiek z problemów poruszonych w tej historii, możesz odwiedzić Linia akcji BBC.