Czasami kuszące jest wyobrazić sobie nadprzyrodzoną rękę stojącą za układem ciał niebieskich.
Ale wszechświat jest wielki i ogromny, a przepływ natury oferuje tyle magii.
Tak samo jest z potrójną galaktyką Arp 248, układem oddziałujących galaktyk, który jest fascynujący zarówno wizualnie, jak i naukowo.
Arp 248 to trio oddziałujących na siebie małych galaktyk, odległych o około 200 milionów lat świetlnych w gwiazdozbiorze Panny.
Zdjęcie przedstawia dwie galaktyki Arp 248 otaczające inną, mniejszą, niepowiązaną galaktykę w tle.
Galaktyki są połączone strumieniem gwiazd, gazu i pyłu, który powstaje, gdy galaktyki przyciągają się nawzajem siłą grawitacji.
Astronomowie nazywają prądy „ogony pływowe„Kiedy zakurzone, bogate w gaz galaktyki, takie jak Arp 248, łączą się, połączenie często tworzy warkocze.
Warkocz składa się z materii z zewnętrznych spiralnych dysków łączących się galaktyk i zawiera aktywną formację gwiezdną oznaczoną na niebiesko.
Górne zdjęcie pochodzi z projektu obserwacyjnego badającego dwie grupy niezwykłych galaktyk, w tym Arp Haltona. Arp był amerykańskim astronomem, który stworzył Atlas obcych galaktyk w 1966 roku.
Atlas zawiera 338 galaktyk wybranych ze względu na ich niezwykłe kształty. Zamierzał rzucić światło na różne dziwne struktury zajmowane przez galaktyki.
Teraz wiemy, że galaktyki te przybierają dziwne kształty, gdy wchodzą w interakcje i prawdopodobnie łączą się. Arp zakwestionował tę interpretację i powiedział, że niezwykłe kształty są spowodowane wytryskiem.
W każdym razie Arp zdał sobie sprawę, że astronomowie nie byli zbyt zaznajomieni z tym, jak galaktyki zmieniały się w czasie, i zamierzał, aby astronomowie wykorzystali atlas Zbadanie ewolucji galaktyk.
Druga grupa niezwykłych galaktyk w Projekcie Obserwacyjnym to Katalog południowych galaktyk i społeczeństw obcych. Została wydana w 1987 roku przez Arpa i jego kolegę Barry’ego Madore’a. The indeks Zawiera 25 różnych typów obiektów, w tym galaktyki z ogonami.
Od tego czasu astronomowie poszerzyli swoją wiedzę na temat interakcji galaktycznych i łączenia galaktyk atlas i indeks zostały wysłane. Wiemy, że fuzje odgrywają ważną rolę w ewolucji galaktyk.
Gdy astronomowie bardziej szczegółowo badają interakcje galaktyk, odkrywają Nowa klasa rzeczy To, co nazywają „międzygalaktycznymi obiektami formującymi gwiazdy” (ISFO) to szeroka klasa obiektów, które wychwytują różne typy formujące się podczas interakcji galaktyk.
ISFO mogą powstawać w wyniku oddziaływań pływowych i pochłaniania materiału z oddziałujących galaktyk. Może się również rozwijać w wyniku przepływu gazu i pyłu do ogonów oraz poprzez połączenie wszystkich tych procesów.
ISFO mogą obejmować zarówno supergromady gwiazd, jak i to, co astronomowie nazywają „galaktycznymi karłowatymi pływowymi” (TDG). W artykule z 2012 roku opartym na przeglądzie Sloan Digital Sky Survey oszacowano, że około 6 procent galaktyk karłowatych może mieć pochodzenie pływowe.
ISFO są często grawitacyjnie związane z galaktykami, ale jak wiele z nich pozostaje w zawieszeniu i jak długo, pozostaje kwestią otwartą.
Czasami materia z prądów pływowych wraca do galaktyk, powodując dalsze formowanie się gwiazd. Pozostałość z całej tej interakcji wzbogaca ośrodek międzygwiazdowy w pył i minerały.
Astronomowie uważają obecnie, że około 25 procent galaktyk łączy się obecnie z innymi galaktykami. Według Harvard Center for Astrophysics, więcej z nich oddziałuje grawitacyjnie, jeśli nie jest skondensowane.
Nasza własna galaktyka Drogi Mlecznej jest tego dowodem, ponieważ rozpraszała gaz, a nawet gwiazdy z Obłoków Magellana i galaktyki karłowatej Strzelca. A po kilku miliardach lat Droga Mleczna połączy się z Galaktyką Andromedy. Kto wie, jaki kolos może powstać z tego wydarzenia?
Jak bardzo masywne czarne dziury (SMBH) rozwija się bardzo wykładniczo i jest również otwartą przestrzenią badawczą. Astrofizycy wiedzą, że fuzje są częścią procesu wzrostu SMBH, ale wiele nie jest.
Zaawansowana kamera do przeglądów Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (ACS) zbadała tę zróżnicowaną grupę niezwykłych oddziałujących galaktyk, aby położyć podwaliny pod dalsze szczegółowe badania w przyszłości.
Hubble zbada niektóre z tych celów za pomocą innych instrumentów, podobnie jak Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba i ALMA. Czas obserwacyjny na tych teleskopach jest zawsze bardzo poszukiwany, więc ten projekt pomoże astronomom lepiej alokować czas.
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany przez wszechświat dzisiaj. Przeczytać oryginalny artykuł.
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
