Gdy zegar tykał w ich sezonie, po przegranej 2: 0 z Devils, kapitan Rangersów wkroczył do akcji. Nie, nie rzucił się przed krążek, aby obronić grę lub sprawić, by drużyna nie trafiła w dwa okresy gry bramkowej. Zamiast tego Jacob Trueba zrobił coś, z czego jest najbardziej znany: uderzył w otwarty lód.
Hit taki jak ten zwykle wywołuje wiele dyskusji, ponieważ czasami jest to zgodne z zasadami On jest prawny. Ale czy legalne strajki muszą być czyste? Czy ciężar spoczywa na graczu, jeśli zasady opuszczą tę szarą strefę? I ile kontekstu otaczającego sytuację należy uznać za czynnik?
Początkowo rzut karny nie został przyznany za trafienie Trueby w Timo Meyera w trzeciej rundzie meczu 7. Podczas gdy niektóre kluczowe zagrania zostały zarządzone w tym momencie, aby dać sędziom szansę na sprawdzenie, zwłaszcza gdy wynikiem było trafienie gracza z przedstawienie zostało natychmiast uznane za legalne.
I technicznie rzecz biorąc, zgodnie z regułą 48.1 „Nielegalna weryfikacja nagłówka” tak właśnie było. Przepis brzmi: „Uderzenie, które skutkuje kontaktem z głową przeciwnika w miejscu, w którym głowa była głównym punktem kontaktu i taki kontakt z głową jest niedozwolony”.
Mayer przekroczył niebieską linię z krążkiem na kiju, gdy Trueba wszedł do putta. Skrzydłowy pochylał się do przodu, więc większość uderzających go graczy prawdopodobnie miała kontakt z jego głową. To jest prawdopodobnie powód, dla którego połączenie jest wykonywane w tej chwili (i prawdopodobnie tak pozostanie, ponieważ NHL nie każdy Urzędnicy dostępni po meczu, aby wyjaśnić proces podejmowania decyzji, ale to puszka robaków na inny dzień).
Ale jest też aspekt szarej strefy, jeśli chodzi o zasady: czy uderzenie było nieuniknione, czy też Trueba go szukał?
Nie byłoby to niezgodne z charakterem gracza, który zyskał reputację za wysadzanie przeciwników ciosami otwartego lodu — zwłaszcza, że jego drużyna przegrała 2: 0 w końcówce serii. Nie byłby to pierwszy raz, kiedy kapitan Rangersów zadałby taki cios, by podekscytować swoją drużynę. Wystarczy spojrzeć wstecz na początek grudnia przeciwko Blackhawks, kiedy właśnie to zrobił. W drodze do szatni rzucił hełm, co wielu uważało za punkt zwrotny sezonu.
Istnieje długa lista gier z pogranicza Trouby tylko w ciągu ostatnich dwóch sezonów. Johar Khaira, Nathan McKinnon i Andreas Athanasio są na liście. Jest dźgnięcie, które znokautowało Sidneya Crosby’ego w pierwszej rundzie w zeszłym roku, Setha Jarvisa w drugiej i kontrowersyjne uderzenia przeciwko Coreyowi Perry’emu i Ondrejowi Balatowi w trzeciej.
Nie każda infekcja jest koniecznie złośliwa lub nielegalna. Głowa nie zawsze jest głównym punktem kontaktu. Niektóre Móc Ma cel, który przekłada się na rzeczywistą grę na lodzie. Przyjmij to uderzenie na Tomasa Noska, aby oddzielić go od krążka i kontynuować grę w strefie ofensywnej.
Ale biorąc pod uwagę reputację, jaką zdobył dzięki sukcesom, które nie mają nic wspólnego z grą, nie do końca korzysta z podejrzeń o grę na granicy – to coś, na co gracz musi zasłużyć. Kłopoty nie, co jest kolejnym przykładem dlaczego.
Z tego powodu będą pewne wątpliwości co do tego, czy bezpośredni kontakt jest nieunikniony. Z pewnością, biorąc pod uwagę pozycję Meyera, zderzenie mogło spowodować kontakt głową. Ale czy obrońca musiał iść w pierwszej kolejności, zwłaszcza gdy inni obrońcy już go osłaniali? Czy chciał grać krążkiem, czy po prostu połączyć się i zmienić rozpęd dla swojej drużyny?
Uderzenie Trouby w Meiera w Game 7 nie było jedynym przypadkiem, kiedy trzeba było zadać podobne pytania. Nawet jeśli odpowiedź Graya brzmi, że gracz nie zasłużył na karę zgodnie z zasadami, rozmowa powinna odpowiednio skierować się na to, czy sama reguła jest problemem.
Ponieważ powiedz mnożenie On jest Można tego uniknąć, co może mieć miejsce w przypadku pstrąga. Reguła stanowi również, że „to, czy przeciwnik znalazł się w bezbronnej pozycji, przyjmując pozycję, która sprawia, że kontakt głową podczas testu całego ciała jest nieunikniony” jest rozważane za karę.
W tym przypadku Meyera Przechylał się, co stawiało go w złej pozycji do kontaktu z głową. Zawodnik na najwyższym poziomie w męskim hokeju musi mieć świadomość swojej pozycji i otoczenia. Nikt nie powinien jeździć po środku lodu, kucając lub patrząc w dół. Wszyscy znają niebezpieczeństwa związane z graniem w tę grę, zwłaszcza na tym poziomie, z szybkością i siłą otaczających ich graczy.
Ale czy to samo nie może być prawdą po drugiej stronie równania, zamiast obwiniania ofiary? Zawodnik inicjujący kontakt również gra na najwyższym poziomie i potrzebuje trochę świadomości siebie i swojego otoczenia – oznacza to nieobieranie za cel słabego zawodnika. Czy Trueba, który miał kilka sekund między zejściem z ławki a dołączeniem do gry i przygotowaniem rzutów, powinien zauważyć postawę Meyera i się wycofać? Gdyby zasady były bardziej rygorystyczne, odpowiedź mogłaby z łatwością brzmieć „tak”.
W niektórych przypadkach, ze względu na szybkość gry i fakt, że jest ona rozgrywana na bardzo śliskiej nawierzchni, gracze mogą ścierać się niezależnie od świadomości sytuacyjnej lub złego ustawienia. Ale to nie są sztuki, które szybko wywołują takie dyskusje.
Tak więc na koniec dnia należy go zapytać, dlaczego w ogóle istnieją zasady. Prostą odpowiedzią na wszystko, co ma związek z kontaktem z głową, powinno być zdrowie i bezpieczeństwo graczy. Ale przy tak dużym swobodzie w zakresie zasad mogą one stać się bardziej wytycznymi niż ograniczeniami. Dlatego takie sztuki się zdarzają i następują kontrowersyjne rozmowy. Tak było w przypadku, gdy Matt Dumba uderzył Joe Pavelskiego zaledwie kilka tygodni wcześniej w meczu 1 pomiędzy Wild and the Stars.
Nie oznacza to, że wszystkie uderzenia muszą zostać wykluczone z gry. Istnieją sposoby na skuteczne uderzenie, nawiązanie kontaktu nie w głowie Próba oddzielenia gracza od krążka w celu zmiany posiadania. Ale kiedy już dojdzie do kontaktu z głową, nie jest ona czysta Lub prawny. Surowość czeku, intencja i kontekst sytuacji mogą mieć wpływ na poziom kary podczas gry, przy połączonym wysiłku ukarania wszyscy uderzenia w głowę. Rozpoczęcie od tej zmiany w grze, zamiast czekania na potencjalną dodatkową dyscyplinę, która nie zawsze nadchodzi, aby posprzątać to, co zostało pominięte, jest krokiem we właściwym kierunku, aby nadać priorytet zdrowiu i bezpieczeństwu graczy.
Trafienia w pole karne nie powinny być akceptowane, ponieważ zawodnik może później wrócić do gry lub jest gloryfikowany jako część środowiska hokejowego play-off. Pozycjonowanie ofiary również nie może całkowicie usprawiedliwiać gracza, który zainicjował kontakt. Mogło to być akceptowalne lata temu, ale gra ewoluowała, podobnie jak systemy dyscyplinarne, które trzeba dostosować.
W dzisiejszej grze legalne uderzenie nie zawsze jest czyste. Ale dopóki zasady się nie zmienią, nie będzie namacalnego rozdziału, który pomógłby w czymkolwiek.
(Zdjęcie: Bruce Bennett/Getty Images)
„Nieuleczalny badacz twittera. Amatorski adwokat mediów społecznościowych. Wielokrotnie nagradzany guru muzyki. Becon ćpuna. Skłonny do napadów apatii”.
