Dlaczego „Summer of ’69” Bryana Adamsa jest jedyną piosenką w moim radiu?

W zeszły weekend wybrałem się na małą wycieczkę do Montrealu. Montreal jest oddalony o około pięć godzin jazdy samochodem od Toronto (gdzie mieszkam, Boże pomóż mi). Pociągiem to prawie to samo, ale pojechaliśmy samochodem, bo Kanada nie wie, jak prawidłowo prowadzić pociągi (bilety kosztowały około 9 milionów dolarów za sztukę). Dzięki temu wiedziałem, że będziemy słuchać radia. Wiem, że nie muszę słuchać czasem przerywanego lokalnego radia w samochodzie — istnieje milion różnych cyfrowych alternatyw, które działają teraz lepiej — ale to moja mała przyjemność. Niczego nie muszę pilnować, nic nie było dla mnie skoordynowane (no, ja osobiście nie) i co godzinę jest zrzut wiadomości, więc nie czuję się jak kretyn przez cały wyjazd. Jednak słuchanie radia oznacza, że ​​przez około 95 procent czasu trzymam rękę na przycisku wyszukiwania. I w 95 procentach dzieje się tak, ponieważ”.lato 69biegnie.

Jeśli nigdy nie słyszałeś „Summer of ’69” Bryana Adamsa, prawdopodobnie nie jesteś Kanadyjczykiem, a jakość twojego życia jest lepsza niż moja. Piosenka, która opowiada o byciu oszukanym między gwiazdami rocka i jakąś sytuacją w przyczepie kempingowej (jej tytuł jest odniesieniem do pieprzenia, które Adams znalazł bardzo śmieszne). „Summer of ’69” nie był największym hitem Adamsa w momencie jego wydania (osiągnął 11. miejsce na listach przebojów). Pojawił się na czwartym albumie studyjnym Adamsa, nieostrożnyz których największym hitem był „Run to You” (nawet ten osiągnął dopiero 4. miejsce) i znacznie lepszy „Heaven” (który również zajął 11. miejsce, mimo że jest całkiem niezły, chociaż ja jestem jeszcze lepszy). Potem Elisabeth Mech okładka lo-fi w To pachnie). Jednak „Summer of ’69” to piosenka, od której po prostu nie mogę się oderwać. ale dlaczego?

Cóż, takie są zasady w tym kraju. A regułą jest granie w „Lato ’69”, czy ci się to podoba, czy nie. Zasadniczo. The Rzeczywista oficjalna zasadaJak stwierdziła Kanadyjska Komisja ds. Radia, Telewizji i Telekomunikacji (CRTC), 35 procent muzyki nadawanej w głównym nurcie radiowym musi pochodzić z Kanady. (Dla ogólnokrajowego nadawcy, CBC, jest to 50 procent; te zasady nie są takie same jak w radiu studenckim, dlatego ich muzyka jest 10 000 razy lepsza, mimo że gospodarze zawsze wydają się nadawać z piwnicy swojej mamy). Nie istnieje tylko po to, by mnie denerwować. Istnieje, aby prezentować muzykę kanadyjską, ale bardziej, aby przyczynić się do rozwoju nowej muzyki kanadyjskiej (poprzez wkład finansowy branży. 1,15 miliarda dolarów przychodu dla różnych lokalnych funduszy talentów). Więc co sprawia, że ​​piosenka jest wystarczająco kanadyjska poza tym, że została napisana przez Bryana Adamsa (właściwie to nie zawsze jest wystarczająco dobre, wrócimy do tego za chwilę)? System MAPL — żenująco niewygodny skrót od Music, Artist, Production, Lyrics — wymaga, aby kanadyjska piosenka spełniała co najmniej dwa z następujących czterech kryteriów: została w całości skomponowana przez Kanadyjczyka, słowa zostały napisane przez Kanadyjczyka, a muzyka / teksty były wykonywane głównie przez Kanadyjczyków i / lub piosenka została nagrana / wyemitowana / wykonana w Kanadzie.

W 1992 roku, sześć lat po debiucie „The Summer of ’69”, Adams zaczął martwić się o zasady CanCon (treść kanadyjska) w Lokalna konferencja prasowa Kiedy jego szósty album, Obudź sąsiadówktóry wyprodukował największy przebój w jego karierze („The Old Robin Hood Story”(Wszystko co robię robię dla ciebieTaniec tak stary, że nie uznano go za kanadyjski, ponieważ został nagrany w Wielkiej Brytanii, a jego współautorem jest Matt Lang, który pochodzi z RPA. „Nigdy nie usłyszysz, że Elton John nie jest Brytyjczykiem” — powiedział Adams. dodając, że „nie było, dopóki moje płyty nie odniosły sukcesu w Ameryce”. Zaczyna być poważnie emitowany w Kanadzie. zawsze myślałem, że to nie robi nic poza hodowaniem przeciętności” – powiedział Adams bez sarkazmu. I, jak na ironię, zasady CanConu są powodem, dla którego mój przyjaciel jest teraz tak często emitowany.

Ta ręka, którą zawsze trzymam na przycisku wyszukiwania? Właśnie temu sprzeciwiają się stacje radiowe. A dużo łatwiej jest zachęcić ludzi do pozostania na Twoim kanale, jeśli potrafią śpiewać, niż uzależnić ich od czegoś nowego. (Pamiętasz, ile Justin Bieber musiał naciskać na „Call Me Maybe”, zanim ktokolwiek się tym przejął?) A ludzie uwielbiają śpiewać do „Summer of ’69”. Nawet na Spotify, ta piosenka przebija każdy inny utwór Adamsa z ponad 850 000 000 odtworzeń (następna najwyższa piosenka, „Robin Hood”, to połowa tego). To, że w tym kraju to codzienna walka, by nie ulec haczykowi „lata ’69”, jest jednym z powodów, dla których jestem taki wściekły. To tak, jakby Adams dokładnie wiedział, w jakie nuty uderzać, które pauzy wziąć, nawet fałszywą nostalgię. . . Ale nie będę znakiem. Uznanie tej piosenki za „rockową” jest zaskakujące, ponieważ zaakceptowanie tej wytwórni czyni mnie współwinnym.

Lato ’69 jest gospodarzem Hit Parade Dzwoni Chris Mullanvy „Dziedzictwo cios”. Jest to piosenka, która nie miała wysokiego występu, kiedy się ukazała, ale teraz jest nieodwracalnie kojarzona z Adamsem. „Nazywam radio serum prawdy w tworzeniu hitów” – mówi Molanphy w swoim podcaście. „Może nam się nie podobać sposób, w jaki bije pewne rekordy rok po roku. Ale mając do dyspozycji wszystkie dostępne dane z badań i ocen, programiści radiowi wiedzą, co powstrzymuje nas przed zmianą stacji”. I tak, to niższa melodia Bryana Adamsa z 1985. Kilka lat temu, Nielsen Music Kanada W ramach raportu na koniec dekady opublikował kilka list 10 najlepszych. Adams wylądował, jak sądzę, na pierwszym miejscu z największą liczbą wyświetleń ze wszystkich kanadyjskich artystów – prawie 3 miliony. (The Tragically Hip i Nickelback również znaleźli się na liście, ale wypadli niżej). Byłem jednak zaskoczony, gdy dowiedziałem się, że „Summer of ’69” nie miał najlepszych kanadyjskich spinów w 2019 roku – to był „Call Me” Carly Rae Jepsen. Może” na 262 000 (tylko 1000 więcej niż Adams, ale nadal). W kolejnych latach The Weeknd zdmuchnął co drugiego Kanadyjczyka (2020: „ślepe światła” 71 000 obrotów; 2021: „Save Your Tears”, 128 000 obrotów) To prawda, że ​​​​słyszałem te utwory tonę, ale rzadziej je pamiętałem, ponieważ nie mam do nich głębokiej reakcji, być może dlatego, że nie miałem czasu, aby je pielęgnować .

Ale to tylko kwestia czasu, zanim zostanie The Weeknd Adams. Co napisał Yee-Guan Wong w artykule z 2005 roku zatytułowanym „Radio zabija gwiazdy indieNadal obowiązuje z powodu ciągłej niechęci CRTC do zmiany zasad: „Przepisy nie określają, ilu artystów jest zobowiązanych do uzupełnienia co najmniej 35-procentowego wynagrodzenia, co skutkuje rozwodnionym Can-Conem, który wygląda bardziej jak Chad KroegerCon lub Sarah McLachlancon, czyli najgorsze oszustwo wszechczasów.” W tamtym czasie Canadian Independent Recording Artists Association (CIRAA), które reprezentuje niezależnych muzyków bez większych kontraktów płytowych, próbowało stworzyć system punktowy, aby zniechęcić stacje radiowe do kręcenia „Summer of ’69 ” (na przykład) zbyt często. Czasami wszyscy mamy ochotę wyrzucić nasze stereo przez okno”. Jeśli grałeś Sarah McLachlan, Barenaked Ladies lub Shania Twain, masz takie same uznanie jak granie Rona Sexsmitha, więc dlaczego, do cholery, miałbyś grać Ron Sexsmith?” Greg Terrence z CIRAA powiedział Wongowi: „Nie ma zachęty do grania w mniej znanym zespole”.

Niezbyt lubię Rona Sexsmitha, ale przyjmę to. Wezmę wszystko dosłownie, byle nie było to „lato 69”. Niestety CRTC nie zaakceptowało systemu punktowego. I oto jesteśmy, każdego dnia od teraz do wieczności, obalając linię Adamsa, że ​​„Nic nie może trwać wiecznie”.