Baza Księżycowa: Naukowcy z Bangor projektują paliwo do życia w kosmosie

Naukowcy opracowali źródło energii, które umożliwi astronautom życie na Księżycu przez długi czas.

Kierowany przez NASA program Artemis ma nadzieję zlokalizować miejsce na powierzchni Księżyca około 2030 roku.

Uniwersytet w Bangor zaprojektował jądrowe ogniwa paliwowe wielkości ziaren maku, które mają wytwarzać energię potrzebną do podtrzymania życia.

Profesor Simon Middleberg z uniwersytetu stwierdził, że praca była wymagająca, „ale przyjemna”.

Księżyc, nazywany przez niektórych także Bramą na Marsa, zawiera wiele cennych zasobów potrzebnych współczesnej technologii.

Mamy nadzieję, że będzie można go wykorzystać jako odskocznię do dotarcia do odległych planet.

W związku z szybkim rozwojem technologii kosmicznej BBC uzyskało wyłączny dostęp do laboratorium Nuclear Futures Institute na Uniwersytecie w Bangor.

Zespół z Bangor, światowy lider w dziedzinie paliw, współpracuje z partnerami takimi jak Rolls-Royce, Brytyjska Agencja Kosmiczna, NASA i Los Alamos National Laboratory w USA.

Profesor Middleberg z Nuclear Futures Institute powiedział, że zespół ma nadzieję przeprowadzić pełny test paliwa jądrowego „w ciągu najbliższych kilku miesięcy”.

W niektórych częściach Księżyca temperatury spadają do zdumiewająco niskiego poziomu -248 C, ponieważ nie ma na nim atmosfery, która mogłaby ogrzać powierzchnię.

Uniwersytet w Bangor odgrywa kluczową rolę w dążeniu do wygenerowania innego sposobu wytwarzania energii i ciepła w celu podtrzymania życia na planecie.

Naukowcy właśnie wysłali do swoich partnerów małe jądrowe ogniwo paliwowe, znane jako Trisofuel, w celu przetestowania.

To ogniwo Trisofuel może służyć do zasilania małego generatora jądrowego stworzonego przez firmę Rolls Royce.

Generator to przenośne urządzenie wielkości małego samochodu, „coś, co można przymocować do rakiety” – powiedział profesor Middleberg.

Zostanie on teraz w pełni przetestowany i poddany siłom podobnym do wystrzelenia w przestrzeń kosmiczną, a w 2030 r. będzie gotowy do bazy na Księżycu.

Dodał: „Możesz wystrzelić go w przestrzeń kosmiczną przy użyciu wszystkich mocy… a po umieszczeniu na Księżycu nadal będzie działał całkowicie bezpiecznie”.

Na początku tego miesiąca Indie dokonały historycznego lądowania w pobliżu południowego bieguna Księżyca za pomocą automatycznej sondy Chandrayaan-3.

Jednym z głównych celów misji jest poszukiwanie lodu wodnego, który – zdaniem naukowców – mógłby w przyszłości ułatwić zamieszkiwanie ludzi na Księżycu.

Profesor Middleberg powiedział, że dzięki pracy Uniwersytetu w Bangor Walia znalazła się na mapie.

„Powiedziałbym, że naprawdę naciskamy [globally],” Powiedział.

Uniwersytet ma nadzieję, że małe generatory będą mogły być wykorzystywane tu, na Ziemi, na przykład na obszarach dotkniętych klęską, gdy zabraknie prądu.

Zespół w Bangor pracuje także nad systemem zasilania rakietami nuklearnymi, kierowany przez dr Phyllis Makurong.

Powiedziała: „Jest bardzo potężny, daje bardzo duży pęd, co oznacza wzmocnienie, jakie nadaje pociskowi.

„Jest to bardzo ważne, ponieważ umożliwia rakietom dotarcie do najdalszych planet”.

Dr Makurungi powiedział, że nowa technologia może skrócić czas potrzebny na dotarcie do Marsa prawie o połowę.

„W przypadku nuklearnego napędu cieplnego dotarcie na Marsa zajmie nam około czterech do sześciu miesięcy. Obecnie trwa ponad dziewięć miesięcy” – powiedziała.

Geopolityczny pisarz i dziennikarz Tim Marshall stwierdził, że postęp w dziedzinie paliw stanowi krok w kierunku globalnego wyścigu na południowy biegun Księżyca.

Powiedział: „Jestem pewien, że w latach 30. XXI w. będą istnieć bazy na Księżycu. Być może baza chińska, a być może dowództwo amerykańskie”.

Dodał: „Jestem pewien, ponieważ nie sądzę, że główne mocarstwa mogą sobie pozwolić na nieobecność na wypadek ogromnego przełomu, co jest prawdopodobne”.

„Chińczycy mówią więc o roku 2028, kiedy położą pierwszy kamień węgielny, być może symbolicznie, aby powiedzieć, że są pierwsi. Ale na początku lat 30. XXI wieku obaj będą mieli bazę.

„Uważa się, że we wszystkich technologiach XXI wieku wykorzystuje się tytan, lit, krzem, żelazo i wiele innych metali.

„Rzeczywista ilość nie jest znana… ale większość firm jest przekonana, że ​​wystarczy, aby było to opłacalne ekonomicznie”.

Ostrzegł, że komercjalizacja przestrzeni kosmicznej może skomplikować sytuację, powołując się na przestarzałe przepisy dotyczące przestrzeni kosmicznej.

„Przepisy drogowe, takie jakie są, zostały napisane w 1967 r. – Traktat o przestrzeni kosmicznej.

„To wciąż model, ale 50 lat temu był przestarzały, ponieważ nie był świadomy nowoczesnych technologii, istniejącej konkurencji i aspektów komercyjnych – ponieważ w tamtym czasie był w dużej mierze kierowany przez państwo.

„Bez zaktualizowanych przepisów, zatwierdzonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych, staje się to w pewnym stopniu bezpłatne dla wszystkich, a to wiąże się z ryzykiem.

„Ponieważ jeśli nie masz wytycznych, w ramach których będziesz działać, oczywista konkurencja, która wystąpi, będzie działać bez ram prawnych”.