Elise Haynes To zdjęcie zostało zrobione przy użyciu Atacama Large Millimeter/submillimeter Wave Array (ALMA), z którym ESO dzieli się, pokazując szerokie (po lewej) i bliskie (po prawej) dyski formujące księżyc otaczające małe Jowisz PDS 70c. Pojawia się wyświetlacz. Jak planeta odległa o około 400 lat świetlnych. Powiększony widok pokazuje centralny przód PDS 70c i otaczający go dysk, przy czym duży dysk podobny do dysku zajmuje większą część prawej strony obrazu. Gwiazda PDS70 znajduje się w centrum szerokokątnego obrazu po lewej stronie. W układzie znajdują się dwie planety, PDS70c i PDS70b, ta ostatnia nie jest pokazana na tym zdjęciu. Pochłonęli materię z dysku otaczającego samą gwiazdę i wyrzeźbili wnęki w dysku otaczającym gwiazdę, gdy ta rosła. W tym czasie PDS 70c nabył własny dysk planetarny. Przyczynia się to do wzrostu planety i powstawania księżyca. Ten dysk planetarny jest tak duży, jak odległość między Słońcem a Ziemią i ma wystarczającą masę, aby utworzyć do trzech satelitów wielkości księżyca. Źródło: ALMA (ESO/NAOJ/NRAO) / Benisty i in.
Korzystając z Atacama Large Millimeter/Submillimeter Array (ALMA), we współpracy z Europejskim Obserwatorium Południowym (ESO), astronomowie po raz pierwszy wyraźnie wykryli dyski wokół planet poza Układem Słonecznym. Obserwacje rzucą światło na to, jak Księżyc i planety formowały się w młodych układach gwiezdnych.
„Nasza praca to dysk Myriam Beneste, badaczka z Uniwersytetu w Grenoble i Uniwersytetu Chile we Francji, przeprowadziła ogłoszone dzisiaj nowe badanie. Wiadomość z dziennika astrofizycznego„Nasze obserwacje ALMA zostały wykonane z tak niezwykłą precyzją, że możemy po raz pierwszy ustalić, że dysk jest powiązany z planetą i określić jej rozmiar” – dodaje.
Dysk, o którym mowa, nazywany dyskiem planetarnym, otacza egzoplanetę PDS70c, jeden z dwóch gigantycznych obiektów podobnych do Jowisza. planeta Okrąża gwiazdę oddaloną o około 400 lat świetlnych Znalezione wskazówki Wcześniej wokół tej egzoplanety znajdował się dysk „tworzący księżyc”, ale jak dotąd nie można potwierdzić jego odkrycia, ponieważ dysk jest wyraźnie nie do odróżnienia od otaczającego środowiska.
Dodatkowo, z pomocą ALMA, Benisti i jej zespół mają wystarczającą masę, aby dysk miał taką samą średnicę jak odległość od Słońca do Ziemi i składał się z trzech satelitów wielkości Księżyca. Znalazłem to tam.
Ale wyniki nie są tylko kluczem do wymyślenia sposobu tworzenia satelitów. „Te nowe obserwacje są również bardzo ważne, aby udowodnić teorię formowania się planet, której wcześniej nie można było przetestować” – powiedział badacz i autor Instytutu Ziemi i Planetarnego przy Carnegie Institution for Science w USA. Jehan B mówi:
Planety tworzą pyłowy dysk wokół młodej gwiazdy, otwierając wnęki, w których pożera materię i rośnie. W ten sposób planeta może uzyskać własny dysk planetarny. Przyczynia się do wzrostu planety, dostosowując ilość materii, która na nią spada. Jednocześnie gaz i pył na dysku planetarnym mogą stać się większymi ciałami w wyniku wielokrotnych zderzeń, ostatecznie dając początek satelitom.
Jednak astronomowie nie zrozumieli jeszcze w pełni szczegółów tych procesów. „W skrócie, pozostaje niejasne, kiedy, gdzie i jak powstają planety i satelity”, wyjaśnia Stefano Faccini, pracownik naukowy ESO, który jest również zaangażowany w badania.
„Do tej pory odkryto ponad 4000 egzoplanet, z których wszystkie zostały odkryte w dojrzałych układach. PDS70b i PDS70c, które tworzą układ przypominający parę Jowisza i Saturna, do tej pory odkryto tylko dwie egzoplanety. proces formowania” – wyjaśnia Miriam Kepler, badaczka i współautorka badań w Instytucie Astronomii im. Maxa Plancka w Niemczech.
„Dlatego system ten daje nam niepowtarzalną możliwość obserwacji i badania procesu powstawania planet i satelitów” – dodaje Faccini.
Planety składowe systemu, PDS70b i PDS70c, zostały po raz pierwszy odkryte za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) ESO odpowiednio w 2018 i 2019 roku. Jego wyjątkowy charakter sprawia, że od tego czasu był wielokrotnie obserwowany przez teleskopy i inne instrumenty.
Najnowsze obserwacje ALMA o wysokiej rozdzielczości dają astronomom lepszy wgląd w system. Oprócz potwierdzenia odkrycia dysku okołoplanetarnego wokół PDS 70c i zbadania jego rozmiaru i masy, PDS 70b nie wykazał wyraźnych dowodów istnienia takiego dysku, a PDS 70c nie zawiera pyłu ze swojego naturalnego środowiska. wskazuje, że jesteś. …
Głębsze zrozumienie układu planetarnego osiąga się dzięki Bardzo Dużemu Teleskopowi ESO (ELT), budowanemu obecnie na pustyni Atakama, pustyni Atakama w Chile. „ELT będzie kluczem do tych badań, ponieważ może mapować system bardzo szczegółowo iw znacznie wyższej rozdzielczości” – powiedział współautor Richard Teague, naukowiec z Center for Astrophysics. Harvard i Smithsonian, USA. W szczególności instrument ELT Imaging and Infrared Spectroscopy (METIS) umożliwi zespołom badanie ruchu gazu otaczającego PDS 70c i uzyskanie pełnego obrazu 3D systemu.
Badanie to zostało opublikowane w rozprawie zatytułowanej „Dysk peryferyjny na PDS70c”. Wiadomość z dziennika astrofizycznego…
„Dysk planetarny wokół PDS70c” Wiadomość z dziennika astrofizycznego (2021). iopscience.iop.org/article/10. …847/2041-8213/ac0f83
cytat: Astronomowie to egzoplanety Uzyskane z https://phys.org/news/2021-07-astronomers-moon-forming-disc-exoplanet 22 lipca 2021 (22 lipca 2021). Po raz pierwszy wyraźnie ujawniono otaczający go dysk księżycowy. język programowania
Niniejszy dokument podlega prawu autorskiemu. Żadna część nie może być powielana bez pisemnej zgody, z wyjątkiem uczciwego postępowania w celu osobistego dochodzenia lub badań. Treść udostępniana jest wyłącznie w celach informacyjnych.
link źródłowy Astronomowie po raz pierwszy wyraźnie odkryli dyski tworzące Księżyc wokół planet zewnętrznych
