Bez wykrywalnych gazów Księżyc wydaje się być pozbawiony atmosfery.
Biorąc pod uwagę niską masę, słabą grawitację i wysokie temperatury w ciągu dnia, „beztlenowy” wydaje się być doskonałym założeniem.
Promieniowanie i przepływy wiatru słonecznego na Ziemi i Księżycu są podobne.
Wszystkie gazy atmosfery ziemskiej – azot, tlen, argon, dwutlenek węgla, metan itd. – szybko uciekną z Księżyca.
Nieuszkodzony i nieprzerwany wygląd starych kraterów, ścian i wzgórz wspiera księżyc bez atmosfery.
Jak również aktywność przestrzeni załogowej.
Ponad 50 lat później lądowiska Apollo, w tym ścieżki astronautów, pozostają niezmienione.
Jednak chociaż jest słaby i tymczasowy, Księżyc faktycznie ma atmosferę.
Uderzenia meteorytów powodują wyrzucanie cząstek z księżycowego regolitu.
Te unoszące się w powietrzu cząstki są uderzane przez cząstki wiatru słonecznego i promienie ultrafioletowe.
Atomy mogą być jonizowane i/lub przyspieszane za pomocą Najszybsza ucieczka przed grawitacją księżyca.
To Tworzy księżycowy „ogon” cząstek daleko od Słońca.
Raz w miesiącu, podczas nowiu, Ziemia zyskuje przewagę 3 stopni w średnicy: Miejsce księżyca sodu.
Najjaśniejsza jest 5 godzin po nowiu, a najjaśniejsza w perygeum.
Grawitacja Ziemi zniekształca ten księżycowy warkocz podczas pomyślnego zestrojenia.
Zwiększona aktywność meteorytu oświetla plamkę sodową na powierzchni księżyca.
Prawdopodobnie Wpływy pośrednie napędzają ten księżycowy ogon.
Głównie Mute Monday opowiada astronomiczną historię z obrazami, wizualizacjami i nie więcej niż 200 słowami. małomówny; uśmiechaj się więcej.