Waszyngton [US], 23 maja (ANI): Zespół naukowców pod kierownictwem naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Cruz przeanalizował dane z 3212 fotopułapek, aby pokazać, jak zakłócenia działalności człowieka mogą zmienić skład społeczności ssaków w Ameryce Północnej.
Badanie, opublikowane w Global Change Biology, opiera się na pracach poprzedniego zespołu obserwującego, jak dzikie zwierzęta w górach Santa Cruz reagują na zakłócenia działalności człowieka. Lokalne obserwacje pokazały na przykład, że jest mało prawdopodobne, aby gatunki takie jak puma i ryś rudy były aktywne na obszarach, w których przebywają ludzie, podczas gdy myszy jelenie i wszy stają się bardziej odważne i energiczne. Trudno jest jednak uogólnić takie ustalenia na większych obszarach geograficznych, ponieważ interakcje między człowiekiem a dziką przyrodą są często wyjątkowe na poziomie regionalnym.
Tak więc, aby uzyskać wyobrażenie na temat całego kontynentu, które gatunki ssaków mogą być lepiej przygotowane do życia obok ludzi, zespół połączył dane z rodzimych fotopułapek z danymi naukowców ze Stanów Zjednoczonych, Kanady i Meksyku. Pozwoliło im to śledzić 24 gatunki w 61 zróżnicowanych regionalnie projektach fotopułapek w celu wykrycia większych trendów.
„Od dłuższego czasu byliśmy bardzo zainteresowani tym, jak zaburzenia człowieka wpływają na dziką przyrodę i pomyśleliśmy, że byłoby interesujące zobaczyć, jak dzika przyroda ogólnie reaguje na podobną presję człowieka w Ameryce Północnej” – powiedział Chris Wilmers, ekspert ds. Środowiska. Profesor studiów i dyrektor projektu Santa Cruz Puma, który jest głównym autorem artykułu wraz z głównym autorem Justinem Suraci.
Zespół był szczególnie zainteresowany zrozumieniem, w jaki sposób ssaki reagują na różne typy zaburzeń człowieka i czy te reakcje są związane z cechami gatunku, takimi jak wielkość ciała, dieta i liczba ich młodych. Ogólnie rzecz biorąc, artykuł wykazał, że 33 procent gatunków ssaków zareagowało negatywnie na ludzi, co oznacza, że rzadziej pojawiały się w miejscach z dużymi zaburzeniami i były mniej aktywne, gdy były obecne, podczas gdy 58 procent gatunków było pozytywnie związanych z zaburzeniem.
Aby bliżej przyjrzeć się tym trendom, zespół podzielił swoje odkrycia na dwa różne rodzaje zaburzeń u ludzi. Jednym z nich był wpływ na rozwój człowieka: rzeczy, które ludzie budują, takie jak drogi, domy i pola uprawne. Drugą była sama obecność ludzi, w tym czynności takie jak rozrywka i polowanie, ponieważ strach przed ludźmi może zmienić zachowanie zwierzęcia i wykorzystanie przestrzeni.
Porównując dane z całego kontynentu z lokalizacji fotopułapek o różnym poziomie rozwoju człowieka, naukowcy odkryli, że niedźwiedzie grizzly, rysie, wilki i rosomaki były generalnie rzadziej spotykane w bardziej rozwiniętych regionach i były mniej aktywne podczas odwiedzania. Łosie i kuny były również mniej aktywne w regionach o większym śladzie rozwojowym.
W międzyczasie szopy i jelenie bieliki częściej kręciły się po bardziej rozwiniętych obszarach i były bardziej aktywne na tych obszarach. Łosie, jelenie, pasiaste skunksy, rude lisy, ryś rudy, wilki i pumy nie były prawdopodobnie spotykane w ewoluujących krajobrazach, ale były bardziej aktywne na tych obszarach.
Niektóre gatunki, które powtarzają się w bardziej rozwiniętych regionach, mogą odnieść korzyści z życia w tych miejscach, ale główny autor badania, Justin Suracy, główny naukowiec z Conservation Science Partners i były badacz z tytułem doktora na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz, mówi, że niekoniecznie sprawa. Podczas gdy szopy pracze mogą rozwijać się w rozwiniętych regionach, znajdując pożywienie w naszych kuwetach i unikając drapieżników, wyższy poziom aktywności kuguarów w tych samych miejscach może oznaczać coś zupełnie innego.
„Nie dlatego, że te rozwinięte obszary są naprawdę dobre dla Pumy” – powiedział Soraci. „Prawdopodobnie powodem jest to, że fotopułapki zostały umieszczone na jednym torze, z którego może korzystać biedna puma, poruszając się po bardzo wyrafinowanym krajobrazie”. Innymi słowy, niektóre zwierzęta w badaniu mogą być aktywne lub coraz częściej obecne na kamerach w pobliżu rozwoju człowieka, tylko dlatego, że pozostało niewiele naturalnych siedlisk.
Były jednak pewne cechy, które ujawniły się w całym gatunku jako wyraźne korzyści życiowe w ramach śladu rozwojowego. Ogólnie rzecz biorąc, mniejsze i szybciej rozmnażające się ssaki, wraz z dietą ogólną, były najbardziej pozytywnie związane ze wzrostem. Naukowcy spekulowali, że mogą znaleźć podobne wyniki porównując dane z fotopułapek według poziomów obecności człowieka, ale w rzeczywistości zarówno pozytywne, jak i negatywne reakcje na ludzką obecność gatunku zaobserwowano w całym spektrum rozmiarów ciała i diet.
Łosie miały mniejsze szanse na przeżycie w miejscach odwiedzanych przez ludzi, a łosie, kozy górskie i rosomaki były mniej aktywne w tych siedliskach. Z drugiej strony częściej występowały owce grube, niedźwiedzie czarne i rosomaki na terenach uczęszczanych przez ludzi, natomiast bardziej aktywne były muły, ryś rudy, lisy szare, pumy i wilki.
Jednym z trendów, który może wpłynąć na te odkrycia, jest rozwój rekreacji na świeżym powietrzu, zwiększający się poziom obecności człowieka w odległych i dzikich krajobrazach. Wyniki badań mogą wskazywać, że większość ssaków jest gotowa wytrzymać pewien poziom rekreacji człowieka, aby przetrwać w siedliskach o wyższej jakości, i zamiast tego może zwiększyć swoją nocną aktywność, aby uniknąć ludzi. Niektóre zwierzęta mogą nawet skorzystać ze szlaków turystycznych i ścieżek przeciwpożarowych jako łatwych ścieżek ruchu.
Ale badanie wyraźnie wskazało również, że istnieje granica w zakresie, w jakim ludzie mogą wpływać na zwierzęta. Nawet wśród gatunków, które były bardziej aktywne lub z większym prawdopodobieństwem można je znaleźć wokół ludzi lub w regionach rozwiniętych, skutki te osiągały najwyższy poziom przy niskim lub umiarkowanym poziomie zaburzeń człowieka, a następnie zaczęły spadać powyżej tych progów. Lisy rude były jedynymi zwierzętami w badaniu, które wydawały się być nadal bardziej aktywne lub obecne w umiarkowanych lub wysokich poziomach zaburzeń u ludzi.
Ostatecznie większość gatunków ma coś do stracenia i coś do zyskania dzięki przebywaniu w pobliżu ludzi, a zrozumienie, w jakim stopniu koszty przeważają nad korzyściami dla każdego gatunku, będzie ważne dla utrzymania odpowiednich siedlisk wspierających różnorodność przyszłych populacji ssaków. Suraci mówi, że może to być najważniejszy wkład nowego artykułu.
„Z perspektywy zarządzania myślę, że progi, które zaczynamy wyznaczać, będą naprawdę istotne” – powiedział. „Może nam to pomóc w rozpoznaniu, ile siedlisk jest już dostępnych do ponownej kolonizacji lub reintrodukcji gatunków i miejmy nadzieję, że pozwoli nam to skuteczniej współistnieć z dziką przyrodą na terenach kontrolowanych przez człowieka”. (Ani)
„Analityk. Nieuleczalny nerd z bekonu. Przedsiębiorca. Oddany pisarz. Wielokrotnie nagradzany alkoholowy ninja. Subtelnie czarujący czytelnik.”
