Elise Haynes Dla De’Ivyion Drew sztuka jest piosenką o miłości.
Ich sztuka jest sposobem na wyrażenie i podniesienie ich doświadczeń jako czarnej osoby elastycznej pod względem płci, a także ich społeczności.
Drew, doktorantka w Szkole Informacji i Bibliotekoznawstwa UNC, powiedziała, że różne aspekty jej tożsamości wpływają na jej proces twórczy. Odbijają się echem w sztuce, którą tworzą, poprzez takie media, jak rzeźba, fotografia, malarstwo i pisanie.
„Kiedy myślę o mojej osobistej karierze artystycznej, prawie wszystkie moje prace to dzieła narracyjne” – powiedziała. „I myślę, że ponieważ mam tę orientację, nie tylko pozwala mi ona wejść głęboko w siebie, ale pozwala mi głębiej zanurzyć się w mojej społeczności i tam, gdzie znajduję swój krąg wsparcia i to, co naprawdę mnie czyni — na wszystkie różne sposoby i wszystkie różne całości, które wychodzą”.
Drew był współpracownikiem i artystą #BlackOutLoudUNC, projektu, który obejmował wystawę prac czarnoskórych studentów w 2019 roku i ma na celu podniesienie sztuki narracyjnej otaczającej doświadczenie bycia czarnoskórym na UNC.
Wraz z kuratorami Jerrym Wilsonem i Courtlandem Gilliamem powiedziała, że duża część projektu polega na badaniu historii czarnych studentów na Uniwersytecie Północnej Karoliny za pośrednictwem Biblioteki Wilsona.
Skupili się na czarnych pionierach, pierwszych czarnych absolwentach UNC oraz kreatywności, która tkwi w społeczności czarnych studentów UNC.
Kolby Oglesby, student pierwszego roku socjologii i niepełnoletni scenarzysta, jest filmowcem, który wykorzystuje film do odkrywania skrzyżowań swojej tożsamości jako czarnego mężczyzny rasy mieszanej.
Jego drugim projektem było stworzenie programu o nazwie Sunbather z Telewizją Studencką UNC. Był to fikcyjny program, czerpiący z jego własnych doświadczeń związanych z poruszaniem się po środowiskach głównie białych szkół, bardziej łączący się z jego czarną kulturą na studiach i poruszający się po jego doświadczeniach z czarną męskością.
„Im bardziej jestem bezbronny, tym lepiej będę w stanie rozpoznać własne traumy i przywileje, a następnie przejść przez to i stać się lepszym człowiekiem” – powiedział. Dlatego moje filmy bardzo starają się to zobrazować, bardzo starając się powiedzieć: „To jest droga naprzód dla czarnych mężczyzn, aby przezwyciężyli traumę i byli lepszymi istotami ludzkimi”.
Lansana Koroma, student pierwszego roku informatyki i małoletni filmowiec, używa rapu, aby „przekraczać granice wrażliwości” w sobie i swojej publiczności. Powiedział, że chce, aby jego muzyka wywoływała w słuchaczach emocje, zarówno pozytywne, jak i negatywne.
Powiedział: „Chcę, żeby ludzie słyszeli moją muzykę i czuli rzeczy, ponieważ myślę, że to największy komplement, jaki możesz dać każdemu artyście”.
Koroma zaczął rapować i pisać teksty osiem lat temu, a od czterech lat tworzy własne bity.
Powiedział, że zaczął rapować jako sposób na rozwój w czymś, w czym na początku nie był zbyt dobry, poza nauką.
„Chciałem po prostu tego poczucia przygody” – powiedział. „Po prostu chciałem, ponieważ wiedziałem, że na pewno dorosnę, bez względu na wszystko”.
Koroma powiedział, że „potrzeba wioski” i znalazł społeczność przyjaciół i innych raperów, którzy wspierają się nawzajem w swojej muzyce.
Grupy takie jak Earthtones i UNC-CH Cypher zapewniły mu wspierającą przestrzeń do tworzenia sztuki. The Earthtones, grupa kolorowych artystów z kampusu, organizowała wystawy tworzenia bitów, a członkowie Cypher spotykają się w dole w każdą środę wieczorem, aby razem rapować.
Jako student filmowy Oglesby znalazł społeczność dzięki organizacjom takim jak Carolina Film Association. Pochwalił także organizacje takie jak Lightwood Entertainment, Earthtones i Xpressions za zapewnienie przestrzeni dla osób kolorowych do wspólnego tworzenia sztuki.
„UNU, pomimo wszystkich swoich wad jako instytucji, naprawdę ją lubię” – powiedział. „Nie jest idealne, jego historia jest daleka od doskonałości, a ludzie, którzy nią kierują, są dalecy od doskonałości, ale jako miejsce zamieszkania dla grupy różnorodnych i myślących młodych ludzi, kocham je za własne doświadczenia i dla mojej sztuki”.
Oglesby ma nadzieję, że jego filmy mają intuicyjny sens dla czarnej społeczności i zachęcają do dążenia do uzdrowienia i zrozumienia za pomocą metod takich jak terapia, zwłaszcza dla czarnych mężczyzn.
Powiedział, że poprzez swoją sztukę chce również zachęcić do empatii nie-czarną publiczność.
Drew powiedziała, że ma nadzieję, że jej doświadczenia będą odzwierciedlać i rezonować, aby publiczność mogła się z nią połączyć i ją wchłonąć.
A oni powiedzieli: „Chodzi tylko o zrobienie miejsca, złożenie świadectwa, pozwolenie czasowi i przestrzeni na naszą pracę, nasze metody i naszą sztukę, aby pojawiły się w jej pełnej i oryginalnej obecności”.
@pracownik | [email protected]
Aby otrzymywać codzienne wiadomości i nagłówki wiadomości każdego ranka do swojej skrzynki odbiorczej, zapisz się do naszych biuletynów e-mailowych.
