NASA świętuje 25. rocznicę lądowania Pathfindera na Marsie

Kiedy śmiały zespół inżynierów zainstalował lądownik i pierwszy na Czerwonej Planecie ćwierć wieku temu, zmienili sposób eksploracji świata.

Pewnego lipcowego wieczoru 1997 roku Jennifer Trosper pojechała do domu z pracy w NASA Jet Propulsion Laboratory ze zdjęciem powierzchni Marsa za kierownicą. Wcześniej tego samego dnia misja Pathfinder agencji wylądowała na Marsie w ochronnych poduszkach powietrznych i zrobiła zdjęcie ziarnistej czerwieni. naturalne widoki który ją zadziwił.

„Kiedy byłem na autostradzie, miałem to zdjęcie na kole i patrzyłem na nie” – powiedział Trosper, przywołując swoje wspomnienia. „Może powinienem był dokładniej przyjrzeć się drodze.”

Ponieważ Trosper był kierownikiem lotu ekspedycji, jej entuzjazm był zrozumiały. Pathfinder nie tylko wylądował na Marsie, co samo w sobie jest wyczynem, ale zrobił to za ułamek kosztów i czasu wymaganych w poprzednich misjach na Marsa. A następnego dnia zespół był gotowy na zawsze zmienić kurs eksploracji Marsa: poinstruowali Pathfindera, aby wybudował rampę, aby pierwsza w historii sonda marsjańska, Sojourner, mogła szybować po powierzchni planety.

Nazwany na cześć adwokata kary śmierci i działaczki na rzecz praw kobiet Sojourner Truth, łazik ważył zaledwie 11 kilogramów i był nie większy niż kuchenka mikrofalowa. Ale po wylądowaniu i spędzeniu 83 dni na podróżowaniu po powierzchni mały statek kosmiczny udowodnił, że łazik może eksplorować Marsa. Doprowadziło to również Trosper do pracy nad serią większych i bardziej złożonych pojazdów łazików: Spirit and Opportunity, Curiosity oraz najnowszej sondy Marsa NASA, Perseverance, dla której do niedawna pełniła funkcję kierownika projektu.

Rzeczywiście, tak jak Pathfinder eskortował Sojournera podczas lotu, wytrwałość przyniosła pomysłowość, dzielny mały helikopter, który okazał się być napędzany i kontrolowany w cienkiej atmosferze Marsa, jest możliwy. Planowany na zaledwie pięć lotów, Ingenuity wykonał dotychczas loty 29 razy i ma potencjał, by zmienić eksplorację Marsa tak samo, jak Sojourner ćwierć wieku temu.

Z każdą nową misją i każdym nowym sposobem eksploracji Marsa ludzkość lepiej rozumie, jak Czerwona Planeta jest podobna do Ziemi, pokryta rzekami i jeziorami oraz zawierająca chemię niezbędną do podtrzymania życia.

Poszukiwania życia na Marsie przez NASA rozpoczęły się na dobre w 1976 roku, kiedy przybył bliźniaczy łazik Viking. Agencja nie wyląduje kolejnego statku kosmicznego na Marsie aż do Pathfindera, który powstał w erze, kiedy NASA otrzymała polecenie zbudowania swoich „szybszych, lepszych i tańszych” misji. Zespół Pathfinder wykorzystał nowe metody i techniki, aby wykonać misję przed terminem i przy koszcie niższym niż statek desantowy Viking.

Inspirujące przyszłych odkrywców

Jessica Samuels, stażystka inżynierska w Arizonie w czasie lądowania Pathfindera, pamięta, jak wraz ze swoją współlokatorką oglądała relację z wydarzenia. Podekscytowanie pomogło jej zająć się inżynierią lotniczą.

„Ten moment – ​​zobaczenie tego małego mechanicznego łazika badającego powierzchnię innej planety – uświadomił mi, że to jest coś, co chciałbym zrobić” – powiedział Samuels, obecnie kierownik misji Wytrwałości. „Zawsze interesowałem się kosmosem, ale to była iskra, w której myślałem, że to może być moja kariera”.

Aby zabrać publiczność w podróż, agencja wykorzystała moc innego rodzaju stosunkowo nowej technologii: Internetu. Strona internetowa poświęcona misji zawierała najnowsze zdjęcia z Marsa i stało się to sensacją.

Doug Ellison, przenoszący dziś rozkazy do Curiosity z Jet Propulsion Laboratory, miał rozpocząć studia w wiejskiej Anglii, kiedy wylądował Pathfinder. Po usłyszeniu o witrynie Pathfinder pojechał rowerem do miasta, aby pracować w branży IT, która pozwala ludziom płacić godzinami za dostęp do Internetu.

Mając za sobą personel firmy, Ellison zapisał marsjańskie krajobrazy swojego Pathfindera na dyskietce 3,5 cala (była to epoka na długo przed chmurą obliczeniową) i wydrukował je na czarno-białej drukarce igłowej, aby stworzyć widok czerwona planeta, którą można było oglądać z domu.

Przykleił odciski taśmą, tworząc krąg. Potem włożył w to głowę.

„To było najgorsze doświadczenie w wirtualnej rzeczywistości” — powiedział Ellison.

Jednak Internet dostarczył inspirującego nowego sposobu doświadczania eksploracji kosmosu.

„Tak szybkie umieszczanie tak wielu rzeczy online było zmianą paradygmatu. To jest dzisiejsze dążenie do dzielenia się jak najwięcej, tak szybko, jak to możliwe misje łazikówpowiedział Ellison. „Myślę, że program Mars jest winien Pathfinderowi wdzięczność za to, że od tamtej pory jest pełną trampoliną do wszystkiego”.

Prezentacje techniczne wiodą prym

Sojourner rozpoczął się jako demonstracja techniczna, sposób NASA na przetestowanie i udowodnienie tego, co jest możliwe. Twórczość zaczęła się w ten sam sposób – chociaż teraz jest to praktyczna demonstracja odkrywania miejsc na Marsie nie tylko pod kątem wytrwałości, ale także potencjalnego miejsca lądowania dla przyszłej kampanii zwrotu próbek Marsa.

Ekspedycja przyniesie na Ziemię próbki zebrane przez Perseverance do badań za pomocą potężnego sprzętu laboratoryjnego, który wyszukuje ślady starożytnego mikroskopijnego życia. Ale kampania obejmie inne kamienie milowe, takie jak pierwszy przypadek wystrzelenia rakiety z powierzchni innej planety (ważny element w pobieraniu próbek z Marsa z powrotem na Ziemię). Ten wyczyn wesprze również przyszłe wysiłki mające na celu wylądowanie ludzi na Marsie i sprowadzenie ich do domu.

W 1997 roku Trosper i jej zespół po raz pierwszy mieli pełne ręce roboty ucząc się prowadzenia łazika na Marsie. „Byliśmy małym kowbojem”, powiedziała. „Nie wiedzieliśmy tego, czego nie wiedzieliśmy”.

Wiedzieli tylko, że ich misja zasługuje na swoją nazwę i znaleźli drogę do tego, co wcześniej wydawało się prawie niemożliwe.